olmaya devlet cihanda bir nefes sıhhat gibi

• 4 Nisan 2010 Pazar 14:11:10

Nefes almak ne kadar sıradandır değilmi.... Farkına bile varmayız günde kaç kez soluk alıp veririz. Bazen tükürük kaçar boğazımıza bazen de su (genelde benim çok olur bu) öyle öksürük krizlerine tutuluruz ki, kalbimiz boğazımıza gelir nefes alamayız. Ya da göğsümüze bir kramp girer, belki o anlıktır bu cereyanda kalmışızdır birden bir saplantı hissedersin nefes alamaz veremezsin....

Evet bir nefes o kadar önemlidir ki hayatımızda; bunu anlamanın tek yolu biraz nefessiz kalmaktan geçer...

Bugün bir yakınım ameliyata girdi ve onun ne kadar mahzun olduğunu gördüm.
Can tatlıymış oysa, ister kadın ister erkek olsun.

Hani derler ya erkek adam ağlamaz, sert canlıdır vs. vs..
İnanın ki öyle değilmiş; insan canı tatlıymış.
Bir nefes alımı o kadar kıymetliymiş.

Şimdi aniden nefesinizin kesildiğini hissedin, ya da göğsünüze bir
ağrı girip onun nefes alışına engel oluşunu ..
Ne yapabilirsin ki o an..işte yaradanla yüzleşme anın… bütün
içtenliğinle onu hissedersin, yardımını istersin. Kimin kime
faydası vardır ki o zaman.

Çevrendekiler konuşurlar, hayat normal akışındadır..
Seni anlamalarını isteme onlardan. Sen de bilmiyordun böyle
aciz kalabileceğini..

İşte o an bütün geçmişin gözünden perde gibi geçer; alnında
terler boncuk boncuktur.
Nefestir oysa seni hayata bağlayan.
Ölçüsü varmıdır ki tartasın.. bana bu kadar nefes lazımdı bulun
diye…
Kan gibi değil ki bu.

O da , çocukluğundan kalma burnunda bir deformasyon
sebebiyle gitmişti hastaneye.. Ve sonrasında burun ameliyatı olacaktı.

Kan alınıp tahlile gidiyordu. Yarım saat sonra ameliyata
girecekti..

Kafasından neler geçiyordu kim bilir.

Pozitif düşünmesi için elimden geleni yaptım rahatlatmak için;

ne istersen onu yaşarsın ya hayatında..

Hani insan kötü düşünürse başına gelirmiş..o yüzden güzel
düşünmek gerekli..

Evren de seslerimiz yankılanıyor ve bizi buluyor aslında.. kötü
düşüncelerimiz, isyanlarımız, beddualarımız hep bize dönüyor..
ne kadar güzel işler yaparsak güzel düşünür iyilik edersek de;
kendimize…
Her koyun asılırmış ya kendi bacağından işte öyle oluyor
aslında..o yüzden de kimseyi suçlayamıyorsun kendi hayatınla
ilgili.. hepimiz bireyiz ve aklımız var..

Hayatımızın kararlarını kendi doğrularımızla kurarsak eğer bu böyledir..
Velev ki başkasının himayesinde yaşar öyle kararlar alırsak… o zaman bizim hayatımız yok zaten. O yüzden kendimizi sevmeyi öğrenmeliyiz .

Hani can tatlı ya onu gerçekten hastalanmadan, iyi iken bilmeliyiz.

Öğrenmenin yaşı yok gerçekten isteyin ve olsun.

Karşımıza ne bilge insanlar çıkar ama görebilirsek..

Açığını yakalamak yerine yapıcı olma adına mücadele edersek o

zaman bizimde kusurlarımız batmaz kimseye.

Hepimiz aynıyız aslında.. farklılık ise yaşadığımız aile kültür ve
bilgi birikimi..
Neden farklılıklar sevilmez anlamam. Renklilik her zaman iyidir.
Öğrenirsiniz farklı diyarları kültürleri.. Yaşam kısa deriz ya hep
ne zaman can boğaza gelir, hastalıklarla karşılaşırız ya; işte o
anı yaşarız. Evren etrafımızda dönsün isteriz.. Akıl verirdik ya
başkalarına işte şimdi sıra sende; al o aklı başına.
Yalnızsın artık kimse yoktur yanında yüzleşirsin kendinle.
Ne kırmayı düşünürsün o zaman ne de incinmeyi. Sadece bir an
önce çıkmalısındır bu kâbustan. Öyle ya bu kötü bir rüya.
Kendini kandırmayı seçersin bazen inanmazsın böyle olduğuna.
Vücut savunma mekanizmasını harekete geçirir o zaman,
farkındalığa kapar kapılarını…

Nefes almak nerelere götürür, alamamak ise neleri düşündürür.

Her şey basittir aslında; hayat bizimdir ve biz onu iyi

Yaşamalıyızdır.

Sağlık olsundur..
Kanuni Sultan Süleymanın dediği gibi:
OLMAYA DEVLET CİHANDA BİR NEFES SIHHAT GİBİ