Sevgiliye

• 3 Nisan 2010 Cumartesi 19:39:13

Bugün ayrılığın ilk günü nisanın üçü, sana göre ayrılık bana göre biraz mola,belki de ben yanılıyorum ayrıldık da kendimi kandırıyorum.
Bu safyalardan hergün düzenli olmasa da sana yazmayı sürdüreceğim, biliyorum ki sen de bu satırları okuyacaksın, benim seni merak ettiğim gibi sen de beni merak edeceksin ayrılığı sen seçmiş olsan da.

Biliyor musun sana hiç kızmadım,kırılmadım hatta garip bir dinginlik var üzerimde.Yorulmuştuk yormuştuk birbirimizi,şartlarla savaşmaktan boğulmak üzereyken iyi geldi bu ayrılık.(bana döneceksin biliyorum, bunun verdiği rahatlık var,gerçekten gittiğine inansam şu anda bu satırları yazıyor olamazdım, bu gücü parmaklarımda bulamazdım).

Uzun zamandır olduğu gibi yataktan çıkmak istemedim bu sabahta, üzerimden sanki tır geçmişti, her yanım ağrıyordu,bahar gelmiş olmasına rağmen güneş yoktu sisli bir hava hakimdi dışarda,havalar böyle olunca depresif hallerimize daha bir davetiye çıkmış oluyordu.Televizyon yine açık kalmıştı, sabahın bilmem kaçıncı saatinde ağlamaktan şişmiş ve kızarmış olan gözlerim iflas etmişti. Çalmakta olan parçaya bakar mısın ’bu kalp seni unuturmu’ kumandayı elime aldım ve hemen kapadım televizyonu.Dinleyemezdim kendimi toparlayıp bir an önce evden çıkmalıydım.Duşa attım kendimi olabildiğince oyalandım ılık duşun altında kendime gelebilmek için, belli belirsiz bir ara gülümsedim kendi kendime acıyla karışık, seni soğuk suyla ıslattığım anı hatırladım nasılda çocuklar gibi gülüşüyorduk, büyüyen bedenlerimizdi oysa biz hala küçük çocuklardık tüm günahlarımıza rağmen.

Saat 10 gibi işyerindeyim,her zaman olduğu gibi çayımı söyledim ve daha ikinci yudumu içmeden dünden çok içtiğim sigaranın etkisiyle lanet olası bir tadı olan dudaklarımın arasına bugünün ilk sigarasını koydum,derin bir nefes aldım ciğerlerime kadar işlemesini ister gibi.Günümüzün en büyük zamanını alan, başında saatlerimizi tükettiğimiz harikalar harikası bilgisayarımı açtım senden yeni bir mail gelmiş olmasını dileyerek,ne bir mail vardı ne de msn denen programda ben çevrimdışıyken alınan bir ileti.

’Ne me guitte pas’-Jacgues Brel’den günümün ilk parçasını dinliyordum,sen göndermiştin bu parçayı bana, ilk dinlediğimde de içimde tarifi imkansız bir acı bırakmıştı oysa ayrılmamıştık bile.Sonra youtube arama motorundan da dinledim parçayı, klipte Jacgues Brel benim gece ağladığım gibi hüngür hüngür ağlayarak söylüyordu parçayı, erkekler ağlamaz diyenlere nazire yaparcasına titrek ve yalvaran bir sesle aşkına sesleniyordu gitme diye.Bakmadım çevirisine sen bak demiştin hatırlarsın,ben bende yaşattığı duyguyla dinleyeceğim bu parçayı hep, yalvaran bir erkek ve aşkı için gözyaşı döken.(ben sana ne hissettiğimi söylemiştim parçayı dinlediğimde sen de doğru olduğunu aşkına yalvardığını söylemiştin).

Bugün yapmam gereken tüm işlerimi erteledim kendimi toparlamam gerekiyordu bu şekilde yapacağım hiçbir iş verimli ve sağlıklı olamazdı.Tam 12 yıldır yaşamakta olduğum evden taşınmak zorundaydım, çok zor olacaktı benim için ama öyle gerekiyordu,her köşesinde binlerce anılarımın sinmiş olduğu evimden de kopacaktım, ya sevgili ağlamak için tek sebep sen değildin.Dün baktığım bir ev içime biraz olsun sinmişti ama fiyatında anlaşamamıştık bugünde bakacak modda olmadığımdan rölantiye aldığım işlerimden biri de buydu.

Düşündüm saatlerce, ara sıra sana yazdım sen çevrimdışıyken msn de,mailini okudum defalarca,haklıydın birçok konuda(bana sormadan aldığın bir karar hariç,onun ne olduğunu sen de biliyorsun)günün şiirlerini okudum, ’bahar/uyanış’ isimli şiiri hemşehrim Aysu yazmıştı,yorumumda serzeniş vardı ’bahar gelmiş neyime’ diye yazdım ve haklıydım, bahar; dirilmesi değil miydi bütün tabiatın? insanların üstünde bıraktığı pozitif enerjiyi bilmez miyiz? ama ben bu bahara çok mutsuz bir şekilde adım atıyorum şarj olmadan deşarj olmak gibi geliyor bana.Sevindiren tek şey bana gönderdiğin bonzai ağacımızın dallarının yeniden yeşermesi bize inat.

Mektubumu gözden geçirip noktayı koyacağım,aşkıma virgüller dileyerek.
Seni seviyorum sevgili...