KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 861 Okunma
- 2 Yorum
- 0 Beğeni
GAZİLERİMİZ
Bugün size bizim için canla başla savaşıp hayatını ortaya koyan gazilerimizden bahsedeceğim. Görevim gereği Gülhane Askeri Tıp Akademisi Plastik Cerrahi Bölümünde Tıbbi Sekreter olarak çalıştığım zamanlarda gazilerimizi yakından tanıma fırsatım oldu.
Vatan için verdikleri mücadelede maddiyat en son düşündükleri şeydi. Onların yüzünde görevlerini yapmış olmanın verdiği mutluluk vardı. Kesinlikle isteyerek bu görevi yaptılar ve sonucunda ne olacağını kesinlikle bir dakika bile düşünmediler. Sadece verilen görevi yerine getirdiler.
Vatan için gazi olduktan sonra; tek istedikleri ilgi ve alaka ile “Sen görevini layıkıyla yaptın helal olsun, vatan sana minettardır” sözünü duymak istiyorlar. Demek ki bu söz onlara çektikleri acılarını unutturuyor. Yaşadıkları küçümsenmeyecek kadar büyük biz en küçük bir sıyrığı bile önemserken, onlar kollarını, bacaklarını tamamen kaybedebiliyorlar yerine yapılan protezlere alışmaları ise oldukça zor oluyor ama tek bir şey için katlanıyorlar o da vatan sevgisi.
1994 yılında oğlumu sünnet ettirirken kliniğimizde yatan gazilerde ziyaretine geldiler. Bir gazimiz gözünü kaybetmişti. Onun da oğlu benim oğlumla aynı yaştaydı. O da oğlunu sünnet ettirmek istediğini söyledi. Ama “Önce şu gözümün protezi gelsin ondan sonra demişti.”.
İster istemez bir burukluk oluyor. Ama o burukluğun altında da görevini yapmış olmanın verdiği gurur vardı.
Toplumumuzda bazen gazilere verilen maddi yardımları ya da sağlanan olanakları çok görenler çıkabiliyor. Gazileri yakından tanımış birisi olarak diyorumki; kesinlikle bunların konuşulması bile yanlış, çünkü; onlar yapılanlardan daha fazlasına layıklar. Bizim görevimiz de kesinlikle onlara elimizden gelen her türlü yardımı yapıp, onların hayatlarını kolaylaştırmaktır.
Ayrıca gazilerimizin hepsi vatan evladı bizim de evladımız, kardeşimiz sayılır. Küçük fırsatlar yaratarak TSK Reh.ve Bkm.Mrk.Bşk.lığındaki yatan OHAL gazilerimizi ziyaret edip, moral vermeliyiz. Çünkü çoğunun ailesi Doğu ve Güneydoğu Anadolu’da, tedavi süreçleri de uzun sürdüğü için aileleri geri dönmek zorunda kalıyorlar. Maddi olamasak bile manevi yönden onlara destek olmalıyız.
YORUMLAR
Ne büyük tesadüf ki; bu akşam aile yemeğimiz sırasında bu konuyu konuştuk. Fenerbahçe bayan voleybol takımının kazandığı maçtan hemen sonra.
Bizler spor dendiğinde sadece futbolu düşünüyoruz. Neden? Çünkü başka bir spora yönlendirilmiyoruz da ondan. Futbol-voleybol-basketbol. Bu üçlünün dışında bir spor tanımıyoruz. Toplum olarak eksikliğimiz buradan başlıyor. Oysa bizim bir " Ampute futbol" takımımız var. Ampute futbol, ll. Dünya Savaşı sonrası gaziler öncülüğünde başlamış. Ve bizim millilerimizin dünya ikincilği ve beşincilikleri var.
Gazilerimizi o kadar görmezden gelip yok sayıyoruz ki bu büyük başarılarında bile yanlarında olmuyoruz. Zaten haberimiz de yok. Oysa onlar tüm kayıplarına rağmen, sağlıklı olan bizlerden çok daha fazla tutunuyorlar hayata. Tutunmaya çalışıyorlar.
Çok anlamlı bir konuya değinmişsiniz. Ve haklısınız; bu konuya bu kadar ilgisiz kalınması hayret verici....
Saygılarımla
Eser Aslanlı tarafından 4/4/2010 2:19:33 AM zamanında düzenlenmiştir.
fanatik1962
Tebrik ederim,çok önemli bir konuyu yazınıza taşıdığınız için!Bizler evlerimizde rahat yaşayalım diye,onlar bedenlerinin bir bölümünü teröre kurban veriyorlar.Onlara ne kadar şükran ve minnet duysak,yetmez.Dediğiniz gibi en azından,onları ziyaret edip,bu teşekkürlerimizi onlara söylememiz gerekir.Ülkemizden terörü kaldırmak için, bir çoğu şehit,bir kısmı da gazi olan Mehmet'çiklerimize çok şey borçluyuz.
Bu ülke onların sayesinde yaşanabilir huzura kavuşuyor.Şehitlerimize bir kere daha Rabbimden rahmet diliyorum , aileleri de
dünyada çok üzüldüler,inşallah ahirette şafaatlerine nail olurlar.Saygılarımla.
