Sevdiğim sen içimde doğan güneş gibiydin seninle olduğum günlerde hep güneşin doğmasını beklerdim. şimdi de seni güneşim gibi gördüğüm için hep o güneşin doğuşuyla uyanır izlerim onu doya doya sanki seni görürmüşcesine sevinirdim tıpki senle geçirdiğim günler gibi zaman geçtikçe güneşin batışı yaklaşırdı o an senle ayrıldığım gün gelirdi aklıma çok üzülürdüm.senden ayrı kaldiğim günler gibi üstüme bir karanlık çökerdi içimdeki o yaşama sevinci yok olup giderdi yerine hüzün ve senin hasretini gelirdi. kendimi dört duvar arasında haps olmuş gibi görürdüm o zaman düşünceler içinde hep senin hayal ederdim. senin yokluğun gibi artık batan güneşin doğan güneşimin yerini alacak diye korkardım. seni kaybedeceğim gibi hissederdim sen hep içimde doğan güneştin batan güneşler senin yerini tutmamalı. bunu istemiyorum sevdiğim sen hep doğan güneşim olacaksın. güne senle uyanmalı senle gözlerimi açmalıyım o zaman dünyanın güzelliklerinden tat alabilirim. ne olur dün bana sevdiğim artık her batan güneşin ardında gözyaşları dökmekten bıktım usandım.ne olur dön bana sevdiğim bir daha aydınlık günlerime karanlık çökmesin umutlarım tükenmesin senin ısınla senin ışığınla karanlığı yok edebileyim seni çok seviyorum ne olur dön bana sevdiğim.

HOZAN ÖMER DILBIRINDAR