Kirlenen Hayat

• 31 Mart 2010 Çarşamba 11:18:05

Frankfurt Okulu’nun önde gelen düşünürlerinden Adorno, "yaşamda temiz bir şey kalmadı" diyor haklı olarak.

Evet, yaşamda temiz bir şey kalmadı, kirlendi hayatlarımız.

Aşklarımız, sevgilerimiz kirlendi. Dostluklarımız, arkadaşlıklarımız kirlendi. Kirlendi düşüncelerimiz, düşlerimiz kirlendi. Paylaşımlarımız, dayanışmalarımız kirlendi. Kirlendi gençlerimiz, yaşlılarımız, ana babalarımız. Kirlendi çocuklarımız.

Hayat bir lâğım çukuruna döndü/dönüştürüldü. En temizimiz, en az kirli olanımızdır. Şairin dediği gibi, tüm renkler hızla kirlenirken birinciliği beyaz aldı. Yani, içimizde en dürüst, en temiz olanımız bu kirlenmenin şampiyonu oldu. Yok, artık "günah"sız olanımız.

Medya kirlendi, gazeteler, kitaplar kirlendi. Sanat, edebiyat kirlendi. Yalan yazıyor memleket ahvali üzerine kalem oynatanlar. Televizyonlar yalan haber veriyor; her dakika zehir akıtıyor evlerimize. Hayatı pembe dizilerden öğrenmeye çalışıyoruz. Spor programlarıyla yatıp kalkıyor, haberi Ali Kırca’dan dinliyoruz. Bilmem kimin kaçamaklarını dert ediniyoruz kendimize; "Neden ayrıldılar?" diye soruyoruz kendimize.

Kirlendi hayata dair en güzel yanlarımız. Bir çiçeğin güzelliğine düşen gölgeyi ya da ağlayan bir çocuğun yaşama yönelik itirazını hissetmiyoruz artık.

Fena halde kirlendik, kirlendi insanlığımız. Cebimizdeki dolarlara duyduğumuz ilgiyi, verdiğimiz önemi kendi insanlarımıza, kendi çocuklarımıza vermez olduk.

Kirlendi beyinlerimiz, fikirlerimiz kirlendi. Dünyaya ve yaşananlara dair iki kelime edemez olduk. Topu topu elli kelimeyi geçmiyor, günlük yaşamda kelime haznemiz.

Kirli düşünüp pis yaşıyoruz. Yeni ütopyalar kuşanarak arınmak geçmiyor aklımızın ucundan. Bilmenin, öğrenmenin bize verdiği korku düzenliyor yaşamlarımızı. Kim bilir, belki de kendimizden kaçıyoruz!

Baştan ayağa kirlendik. Bedenlerimiz kirlendi, duygusuz, sevgisiz birlikteliklerin kucağında. Aynı yatağı paylaştığımız insana küfreder olduk.

Para için yapmayacağımız şey kalmadı. Paranın renkli sıfırları arasında kayboldu bütün insanlık değerlerimiz.

Şehirlerimiz, kasabalarımız, hatta köylerimiz kirlendi. Kordon boyu viziteye çıkar oldu kadınlarımız, çocuklarımız köprü altlarını mekân tuttu. Eğlence mekânlarında tütsülendi bilincimiz.

Kirlendi hayatlarımız. "Yok başka bir hayat" diyerek mecburen uyduk bu hızlı kirlenişe. Ve kirlendik biz de. En az kirlenen ve "Kral Çıplak" diyen bir çocuğun itirazıdır bu; "BAŞKA BİR HAYAT VAR! BAŞKA BİR HAYAT MÜMKÜN!"

Mehmet Ali Yazıcı