Merhaba Siyah Gülüm merhaba...

Sanırım uyandın , evet uyanmış olmalısın ki güneş ferini yitirdi,sen o güzel gözlerini açtın demek ki dünyam nura gark oldu...

Bilirmisin her gün gözlerimizin önünde büyük bir aşk yaşanmakta...

Şaşırdın değilmi; ne? nasıl ?

Güneş ile gökyüzü birbirlerine deli gibi aşıklar biliyormusun?

Her sabah gülüşmeleri duyulur gün doğarken sen onları kuş cıvıltıları sanırsın ama değil gökyüzünün güneşle cilveleşmesi o...

Öğleye doğru etraf ıyice ısınmaya başlar neden sence? Aşkları çoşar bir beden olurlar da ondan...

Güneş her sabah aşkını ıspata kalkışır gökyüzüne,olabildiğince ısıtmaya çalışır olabildiğince ışıtmaya...

Ya gökyüzü o eksik kalırmı,oda kucaklar güneşi ki hemde nasıl kimseye bırakmacasına...

Gece olunca birbirlerine hasret kalırlar gökyüzünün gözyaşlarını görmüşsündür,yıldızlar...

Binlerce milyonlarca göz yaşı değilmi...

Sana birşey söyleyimmi kalbimin içi...

Onlar bizi kıskanıyorlarlar hemde pek çok,senin bana olan sevgini benim sana olan düşkünlüğümü kıskanıyorlar...

Benim yeşil gözlerimin büyüsünü , buğusunu sana olan tutkusunu gökyüzü mavisine yansıtmaya çalışıyor...

Senin eşsiz sevgini , bedelsiz verişini, torağın tohumu sarmaladığı sahiplendiği gibi beni sahiplenmeni ve benimsemeni...

Kısacası senle benim tek vucud olmamızı sevdamızın büyüklüğünü aşkımızı...

Siyah Gülüm ömrümün en özeli tek güzeli...kalbimin taa içi...