ANNEME MEKTUBUM VAR

• 31 Mart 2010 Çarşamba 10:21:00

Canım annem,sen gideli ne uzun zaman oldu biliyormusun,sen melek olup bu dünya yı terk edeli,ne uzun zaman geçti.Sensizlik hep acı bir kor gibi kaldı yürekte.Ama sanki hep yanımız da imişsin gibi de oluyor bazı bazı,sanki nefesin benimle.Ne zaman dara düşsse başım ,ne zaman hasta olsam ,yada bir problemi çözemesem ,sanki yanımdasın.Anneler böyle hisseder hep değil mi? ANNE EVLAT ARASIN DA BİLİNMEĞEN ÇÖZÜLMEYEN ANLAŞILMAYAN BAĞLAR VARDIR HEP.Ben bunu anne olunca çok güzel anladım annem,hem de çok güzel.Seni çok arıyorum çünkü sen farklı bir anneydin seninle konuşamıyacağım hiç bir şey olmazdı.Akıllı,mantıklı ve görgülü çok okumaya zaman ayıran ,el becerileri çok tartışılmaz,zevkli,muhteşemdin annem.Nasıl olurda silinebilirsin ,unutulabilirsin ki,zamanın buna gücü hiç yetmez,başaramaz zaman bunu alıp başını gitse de yıllar ta ki ölene kadar.Ah canım benim kim annesini unutmayı ister ki saçmaladım yine affet.Annem
bende kızımdan ve oğlumdan uzaktayım şu an,istediğim zaman göremiyorum onları,hayat ,iş ve eş durumları uzaklara götürdü annem.Çocuklarım üniversite okudukları zaman,uzaklara giderler mi diye hiç aklıma gelmemişti.Ne yazık imkanlar böyle oluştu.
Böyle zaman geçti işte daha da ne getirecek bize bilmiyorum.Annem sen bizim aramızdan çok erken ayrıldın,ansızın çok hastalandın,seni kurtarmak için çok uğraştık,ama aLLAH ÖYLE İSTEDİ.Sende altı sene evvel kaybettiğimiz babama kavuşmak içi çok acele ettin.
Hep bunu söylüyorum babam ve sen ellisekiz yaşın da ,ekim ayında,akşam saat ondokuzda
ve pazar günü uçup gittiniz bu tesadüf sevginizden miydi? Annam biz aşk çocuklarıydık bunu biliyorum canımdın benim.Seni elimde olmadan nedenlerle üzerdim,inatçıydım,kardeşlerimi kıskanırdım,huysuzdun ben biliyorsun.Ama sen bütün bunları bana bir ders gibi öğrettin,beni eğittin,inadımı kırdın ,ben şimdi inatçı değilim bilmiyorsun ki sen,kıskanç ta değilim.Kardeşlerimi de kıskanmıyorum,hatta onların hiç üzülmesine dayanamıyorum.Değiştim annecim,daha sakin daha anlayışlı birisi geldi yerime.Ama bütün bunları kazanmak zaman aldı.Neden dersen dört üç ve bir yaşında üç çocuk ve ben en büyük,nasıl bir şey dört yaşın da büyük olmak?işte bundan doğdu bütün huysuzluk.Şunu bilmeni isterim ki hep mutlu oldum ben,o küçücük yüreğim benden küçüklere hep sahip çıktı ve ben anne olunca da çocuk sevgisine hiç yabancı değildim.
Sana kızdığım günlere şimdi gülüyorum.Ağlatırdık ya seni üç velet,kızdırıdık ya,sen genç yaşında üç çocukla uğraştın,şimdi düşünüyorum sevgin hiç eksik değilmiş hayatımızda.
Bu da çok güzel bir duygu ,bunu yaşattığın için sana minnettarım.Canım annem eskilere dönmek mümkün değil, şimdi sadece hatıralar var ,ara ara yazarım sana ,kimbilir belki duyarsın beni ,sevgin yerin dolmaz annem.