ACI AMA GERÇEK...

• 31 Mart 2010 Çarşamba 00:19:28

Tesadüfen karşıma çıkmıştı,işim vardı aslında,ona laf yetiştirecek vaktimde yoktu ama yinede "nasılsın" deme gereği duymuştum o gün,oda hemen zaten cevap vermişti,bir anda oldu herşey laf, lafı açtı,konu bir arkadaşın,bilgisayarındaki yazım hatalarına geldi ,bana "sen anlıyorsun bunlardan sen yapabilirmisin,hatta sana havale ediyorum,ben beceremedim sorunu birde sen bak "dedi,
Ben o konularda biraz ketumumdur ama nedense o anda "tabi bir bakar ilgilenirim "hatta bir arkadaş var ona söylerim o baksın o daha iyi anlar" dedim.
Bir anda tepki gösterdi "kim " "tanıdık mı" bende bu tepkiye karşılık "aa evet tanıyormusun bilmem ama " ismini söyleyip ondan cevap bekledim,"aman tanıdık tanımadık bir çok kişi var el attıkları konu ne onu dahi bilmeden etrafta dolaşıyorlar ki çok müzdarip oluyorum,canımda sıkılıyor bunlara"diye söylenmeye bana bir şeylerin anlatmak için yolunu açtığını anladım.
"Hayırdır kim için söylüyorsun bunları" dedim,tanıdık mı"tabi ki tanırsın"dedi ve bekledi tereddüt ettiğini anladığımdan o anda kimden bahsedecek acaba benimde bildiğim ve korktuğum şey miydi diye geçirdim aklımdan.
Bu bir anlık söylemlerle döküldü dudaklarından yeterince dolmuş ve bana da bunu açıklama gereği duymuştu.Aslında anlatmasını da bir yandan istiyordum,kim olduğu yavaş yavaş ortaya çıkıyor benim şaşkınlığım ve geride neler oldu daha ne biliyor merakım git gide daha artmıştı!.
Ona bir çok sorular soruyor ve anlatımına kolaylık sağlıyordum ki kısaca ne yaşanmış ne çıkacaktı ortaya bilmek istiyordum.
Aslında gerçekleri öğrendikçe acıda basıyor, kendime kızıyordum,"Neden" Niye " ben bunları duymak bana acı vermişti tahmin ediyordum da bunlar sanki bana daha önceden söylenmiş şeyler gibiydi...
Bir kişi aslını inkar ediyorsa, onu niye Hayatımıza sokarız bilinmez,ben bunu anlamıştım Hayatıma soktuğum kişi yanlış biriydi ve ben şu anda onun yanlış olduğunu karşımdaki kişinin anlatımlarından bana söylenmesiyle daha iyi anlıyordum...
Ne yaman çeliş’ki’ki bu; ben söylenen kişiyi çok iyi tanıdığımı zannedip, tanımayanlardan! sadece ona inanıp,güvenip,ona sonsuz bir sevgi sunmuştum ki,Bunun ne kadar aptalca bir şey olduğunu karşımdaki kişinin anlatımlarıyla daha iyi anlamıştım,...
Oh iyimi olmuştu bana! Yoksa ben bunu yaşamımda görmem gerekiyordu bu kişiyi karşıma çıkarmış ,benim gerçeğimi ; görmediğim gerçeğimi bana göstermesine olanak sunmuştu.İyi olmuştu,ben bunu yaşamalıydım en azından bittiğini anlamıştım,bunu hissetmiştim(ona söylemlerimde olmuştu hatta),ama bu konuya girmeden sadece şunu söylemeliyim ki,Hayat bana yine oyun oynadı,ama ben oyunu kendi arkadaşım sayesinde bitmesine izin verdim,kendim bitirdim...
Belki zalimce bir durum olmuştu,yaşamım yönünde ama bu yaşanması gerekense yaşandı ve ben bunu bitirdim...
Çok acı çekmeden,duygularıyla oynanmış biri olarak bitirdim,kendime soruyorum peki şimdi ne yapacaksın bakalım...Koca bir hiç...onu bile şu anda kestiremiyorum...
Artık zamana bırakıp kendimi fazla dinlemeden bunu atlatmam lazım,yoksa kendime eziyet ederim! çok kötü olur bunu biliyorum...