GÜZ SANCISI

• 27 Mart 2010 Cumartesi 22:28:27

Yaz,öğleüstü.Güneş yakıyor.Geniş dalgalarla yanıp giden ovaların yüzünde ne bir köy görünür ne de ufacık olsun bir ağaç…İki kurada arık beygir, bir çürük yaylıyı sürüklüyor.Arabacı 25 yaşlarında, deli dolu, dili biraz kekeme bir oğlanı, oturduğu yerde uyukluyor . Arabanın içinde Halıcalı haç Hüseyin 60 yaşlarında iri vücutlu bir ihtiyar hastalanmış yatıyor . Arabanın içine doldurulmuş kuru otlara gömülmüş ihtiyar, arada sırada inliyor.
Kasabaya inmek için binmiştim arabaya ,kendi sürdüğü tarlanın kenarında bulmuştuk Hacı Hüseyin’i babamın ahbaplarındandı.İri yarı, dağ gibi adamdır mavi, masmavi , deniz gözleri olan Hacı Hüseyin, bir evin değil üç evin çınarı olan Hacı Hüseyin ….. Babamın ölümünden sonra , hep halimi , hatırımı sorar evimizi yoklardı.Ben küçükken de sevdiğim halkalı şekerlerden getirir her bildiğim bilmece için bir tane verirdi.Şimdi o yerde tir tir titriyor ,acı acı inliyor… Gözlerindeki o ışık sönmüş , rengi bembeyaz olmuş…
Hayat, hayat derdim içim den hepsi bir nefes . Günde kaç kere ciğerlerimizi dolduğumuzu bilmediğimiz nefes o bile sayılı… Ne kadar hızlı atsada kalbin yıllarca , ne kadar içine hapsetmeye çalışsanda her soluğunda hayatı içinde tutamaz hep aynı hızla geri verirsin… Ama o senden saçlarını alır yavaş yavaş, her geçen gün seni daha çok çekip kendine o emin adımlarından da alır, bir gün gelir başında saç , vücudunda güç kalmaz aldıklarını da senin soluduğun nefes gibi geri vermez … Keşke dersin keşke sadece onun soluğu olsa …. Ama öyle olmaz.Kök saldığın bu hayatta dallarına yapraklarına hayat verirsin. Senin bir parçandır her dalın , her yaprağın, bazen çiçek açar , bazen güz gelir salarsın …Dallarında solar o zaman yapraklarını tutamaz olur artık çiçek açmaz olur.Gövdesizken nasıl ağaç olabilirsin ki? Nasıl çiçek açarsın bahar gelince? Bizim gövdemizi de öyle aldı hayat …Kesilen nefes sadece onun ki olmadı .Babamın gözleri geldi Hüseyin Amca’ya bakarken aklıma, bana bakışı geldi…Ben bu düşüncelere dalmışken o gözler dondu kaldı gözlerimde içime ta içime işledi, babamı çıkardı… Birini daha aldı işte dünya ona hiçbir şey vermezken kendine toprak kattı . Hüseyin Amca da
aldığı son nefesi bile ,gövdesiz bırakacağı dalların hüznüyle uzaklara çok uzaklara gitti..