HİSSEDEN KISSA
Zamanın birinde bir beni adem genç bir kul varmış. Safmış temizmiş ve İmanla çarparmış yüreği bu adamcığazın.
Bu delikanlı bir derenin kenarında yürürken suda kırmızı bir elma görmüş ve öyle imrenmiş ki elmaya uzanıp sudan bi hamle ile almış ve dişlerini geçirivermiş.
-Aman Allah bu ne tad bu ne lezzet sana şükür diyerek
Başını kaldırıp gökyüzüne bakacakken karşı bahçede bir elma ağacının dallarının suya doğru sarktığını görmüş.
İçinden bir ses
-Bu elma anlaşılan bu ağaca ait, peki bu ağaç kime ait git bul helallik alda öyle ye elmayı demiş.
Bahçeye girmiş delikanlı, yeşillikler içinde toprağa birşeyler dikmekle meşgul olan yaşlı ihtiyar nur yüzlü bir adama rastlamış.
Demişki;
-Dede Selamün Aleyküm, bu elma sanırım sizin bahçeden şu dereye düşmüş bende alıp dişledim, izin verirsen helal edersen hepsini yemek isterim.
Dede delikanlıya dönüp şöyle bir bakmış
-Aleyküm Selam.... Dişledin ha!... tadını aldın yani.
-Evet demiş delikanlı, helal ette hepsini yiyivereyim.
-Etmem demiş dede. Madem dişledin hakkım helal değildir sana bilesin.
Bunun üzerine delikanlı hem üzgün hem şaşkın
-Aman dede ne edeyim de bana hakkını helal eyleyesin.
-Bir şartım vardır der dede bütün ciddiyetiyle
Çaresiz delikanlı boynu bükük
-Buyur, nedir şartın dede der sadece
-Ben yaşlandım bu bağdan bu elmalar toplanmak ister, ağaçları bakım ister, sen bana üç ay yardımcı ol, para almadan bende sana dişlediğin elmamın hakkını helal edeyim.
Genç adam peki der çaresiz ve oturup elmasın yer afiyetle.
Aradan üç ay geçer, bu süre zarfında delikanlı bütün bahçedeki elmaları toplar paketler, bahçedeki ağaçları budar bakınını yapar adam akıllı.
Üç ayın sonunda dedenin yanına gider bizim akıllı.
-İznin olursa dede bana müsade
-Olmaz der dede bütün heybetiyle daha değil, Son şartımıda yerine getirmeden bu bahçeden gidersen hakkım sana helal değildir.
-Aman dede der genç adam seni üzermiyim. Nedirse dileğin başım gözüm üstüne.
Dedenin yüzüne bir gülümseme gelir ve derki
-Sende yanılmadığıma eminim. Bak evladım benim bir kızım var. Yaşı geldi onada evlilik geldi. Evlenip yurt yuva kurması için benimde bir baba olarak üzerime düşen vazifemi yapmam lazım. Seni öz oğlum gibi sevdim Allah’ın emriyle benim kızım Sülbiye ile evlenirmisin.
Genç delikanlı şaşkın ne söyleyeceğini bilmeden bakmış dedeni yüzüne öyle masum masum.
Dede devam etmiş söze. Başını öne eğip, gözlerini yere dikerek
-Yalnız bil oğul benim kızım sakattır, gözleri kör, kullakları sağır ve dilsizdir benim kızın, birde ayakları, ayaklarıda sakattır der ve gözleri buğulanır dedenin.
-Bu dürüstlüğü görüp başına gelenleride düşününce delikanlı, tamam der Kaderim bu benim burda beni beklemekte.
-Olur der delikanlı olur, Allah yazmışsa neden olmasın ki. büyük bir tefekkürle...
Dede cebinden bir kese altın çıkarır ve gence uzatır
-Al bunu git hamama yıkan paklan, kendine kıyafet al akşamada gel ben nikahınızı kıyıcam
-Olur der delikanlı ve öper dedenin elini düşer yola.
Akşam olmuştur, Delikanlı bir süslenmiş bir püslenmiştir ki, sormayın gitsin.
Ancak yüreğinden de kan damlamakta.
-Ulan der kendi kendine niye süslendin ki, kör bir kız alacaksın yaptığın saltanata bak hele. Kim görecek, kim bilecek he, kim bilecek.
Dede delikanlıyı karşılar derki
-Maşallah evladım pek güzel olmuşsun Yüce Allah nazarlardan saklasın seni.
Ardından devam eder söylediklerine
-Kızımla evlenmeyi kabul ediyormusun.
-Ediyorum der delikanlı
-O zaman der dede, Kızım tarafından vekaleten senin tarafından asaleten nikahınızı kıyıyorum der ve delikanlıyla evin salonuna geçerler.
Dede güzel bir nikah duası okur, ikisinin arasında ben şahidim Yarrabbi deyip delikanlıyı anlından öper. Delikanlıda dedenin elini öper tabiki.
-Şu karşıki odayı görüyormusun oraya gir sana verdiğim kızım ordadır.
Delikanlı istemiye istemiyede olsa oda girer ve gözlerini kapatıp dışarı çıkar
-Aman dede der senin bahsettiğin zevcem oda da değil. Oda bir kız var güneş gibi yüzü, selvi gibi boylu posludur. Ayakta durmaktaydı üstelik ben yanlış odaya girmedim inşallah.
-Yok der dede gülümseyerek, benim kızım hiç yalan söylememiş ve dinlememiştir, konuşamaza ve duymaz dediğim bundandır. Hiç harama bakmamıştır, kör dediğim bundandır. Yanlış yola sapmamış, böyle bir yolda yürümemiştir. Yürüyemez sakat dediğim bundandır. Canım yavrum sen doğru odaya girdin sana layık kızım odur. Sende benim artık bir evladımsın. Allah her ikinizede iki cihan saadeti versin her daim.
Delikanlının yüzü güler ve dedenin elini öperek, Allahına hamd eder canı yürekten.
Aradan yıllar geçer delikanlı artık o evin damadı olmuştur. Birde Allahın izniyle bir oğlu dünyaya gelmiştir İsmi Hanife.
Gel zaman git zaman çocuk büyür ve üç yaşına gelir. Mahallenin çocuklarıyla birlikte Medreseye Kuran-ı Kerim eğitimi almaya gider. Çokta güzel öğrenmektedir.
Üç günde bu üç yaşındaki çocuk Kuran-ı Kerimi hıfz etmiştir.
Mahallenin çocukları bir heyecanla Sülbiye Anneye müjdeyi getirirler ve derlerki
-Müjdemizi isteriz oğlun Hanife üç günde Hafız oldu.
Sülbiye gözlerini yere diker ve ağlamaklı bir ses tonuyla
-Yüce Allah onun babasını ıslahı nefis eylesin ve af eylesin inşallah. Eğer elin elmasına tamah etmeseydi, helallik aldıktan sonra dişleyip yeseydi, benim evladımın zihni daha açık olacaktı... üç günde değil bir günde hafız olacaktı benim evladım ...
İşte böyle dostlar, Kıymetli bir mezhebin imamının ailesini ve ailesinde ki güzellikleri göstermek istedim kanımca, kanaatimce.
İmam-ı Azam Ebu Hanife üç günde Kuran-ı Kerimi Hıfz eylesede, bir günde ezber eylememiş olmasının arkasındaki sır perdesini hafifçe araladım sadece.
Tüm Dostlara Sevgilerimle.
YORUMLAR
çocukluğuma gittim bir an.o dönemde rahmetli annem ile babamın bize bu tarz şeyleri anlattıkları geldi aklıma.
masal tadında,çocuk tadında okudum,dinledim...
ben pek düz yazıları okumam.nedeni ise fırsat bulamayışımdan.okurum bir yere kadar,sonra bir müşteri girer içeri,o kalır belki saatler sonra geri dönerim unuturum,yeniden okumak zorunda kalırım derken okuma hevesim de kaçar:))
ama bu yazıyı okumakla çok iyi yaptığımı düşünüyorum.iyi ki sayfanıza gelmiş ve iyi ki bu emeğinizi okuma fırsatını yakalamışım.
ders verir nitelikteki emeğinizi kutluyor,
yazdıran yüreğinizi selamlıyorum...
şiir,umut ve sevgiyle...
Bu hikaye ilk okuduğum yıllarda çok genç ve toyken düşündüklerimle sonrakiler ve şimdiki duygularım bir bir aklımdan geçti...Ve bu Düyada ki adımların ne denli hızlı olduğu bastığımız toprağın hakkı ve isteklerini görmeden hızla yıllar boş ve amaçsızlığının içine düşüşü düşündüm halbuki şu kıssacık dünya hayatında adımların çok yavaş ve çok düşünerek...hayatı sindirmeden anlamazlığa düşülmeden....vs vs vs...yol tek bilinsede bilinmesede...sevgilerimle...
RİHME
Haklısınız öyle kararlar vardır ki, sade tefekkürle alınır ve sonu hep müteşekkirlikle noktalanır. Yazımda anlatmaya çalıştığım gibi.
Fakat öylede kararlar vardır ki, bir inat uğruna arel acele alınır ve istenmediği halde isteniyormuş gibi bir duruş sergilenir her daim.
İşte bu duruş kendini taşıyamaz olur zamanla, alınan karar bir yerde kırılır herşey bir anda çöküverir.
Yollar ve Tercihler hep farklı farklıdır bana göre.Aslolan Varış noktasıdır.
Her yol bu varış noktasına çıkar illaki.
Yanlız seçilen yolların kimisi güllük gülistanlıkken, kimisi çamur ve engebelidir. Üstelik birde demir tellerle kaplıysa her yön, sapmada yapamaz insan başka bir yola, debelenirde debelenir girdiği çamur deryasında.....
Böylesi yanlış tercihler ve kararlar varışa gelişi bile gecikir bence.
İllegalliği legalmiş gibi yaşıyor görünsede insan, buda yaşıyorken ölmüş gibi hissediyor olmak demektir aslında.
Bu hissiyat sadece yaşayanın bildiği bir gerçektir oysa.
Teşekkürler ediyorum sayfamı ziyaretinize.
Tekrar beklerim İnşallah, yeni yazılarımı okumanız ricasıyla.
Bu öyküyü ilk defa okumuş olmak utandırdı beni. Okuduğumda ne kadar mutlu oldumsa da utandım yine de daha öncesinden.
Mükemmel bir yaşanmışlık, mükemmel bir ders, insanlık, müslümanlık mesajı...
Şanslıyım bu gün galiba, rastladığım için sayfaya..
RİHME
Asıl ben şanslıyım ki, sizin gibi manayı ve imayı anlayan temiz yürekli iyi bir insana nasip olmuş yazdıklarım.
Teşekkürler ediyorum sayfamı ziyaretinize.
Tekrar beklerim İnşallah, yeni yazılarımı okumanız ricasıyla.