Bazı şeyler yeniden yaşamımda yön bulmaya başladı!İlginç olan,ne yapacağımı bilmiyorum.
Nereden başlayıp nasıl bitirsem,yaşamda kendimi bir yerlere koyuyorum da,koyduğum yerden alıp yeniden yola devam etmeye kalktığımda yürümeyi unutmuşum onu anlıyorum...
Ne yapmıştı beni büyütenler acaba! ben düştüğümde onlar tutmaya çalışmışlar mıdır !?yoksa düşmeme izin verip acıyan yerlerimi elleriyle sıvazlayıp olsun geçer deyip sızlayan yerlere üfleyip geçmesi için beni avutmuş mudur?
Şimdi peki beni kim avutacak,onu yapanda yok yalnızım,aslında bunu ben mi istemiştim?
Nedeni ne ! yalnızlığa düşmüşüm?
Kimse beni bırakmak istememiştir eminin ben onları etrafımda istemediğimden onların gitmelerine izin vermişimdir.
Niye peki üzülmekteyim?,İzin vermişsem sonucuna katlanmak niye zoruma gitmekte.
Böylemi oluyor Hayat?; insan kendi istediğinde yalnızlığı seçer "bu benim tercihim"der çıkarız işin içinden....
Bu kadar kolay değil aslında" Hayat Yaşamaya değer! "Nedir peki beni küstüren çevremdekiler mi?,yoksa kendim’mi? Bu sorular böylesine uzar gider, sorunun cevabını vermek isteriz de,iç dünyamız buna izin vermez uzatırız da,uzar ,cevap kısa ve özdür "Ben sevmeyi özledim,sevmek ise beni, beni terk etti,ben şimdi nasıl yaşam ile barışıp sevgisiz yaşarım olmaz’ki"..
Hayatın gerçekleri var bunlarda özümsediğimiz şeyler "Sevgi" Baş tacımız,"Saygı" ise onu tamamlar,ikisinden biri sekteye uğradığında bir şeyler ters gitmeye başlamıştır zaten isteseniz de onları yerine getiremez bir arada gitmeyen,biri sekteye uğramış ise ,bitmiştir !
Ne olmalı! "Ayarı tutturmak gerekir" derler ya,onun gibi işte bende bu aralar "Ayar" tutturmadan mahrum kaldım,kendimce ayar yapmaya çalışsam da tutmadı,bıraktım yalnızlık beni esir alınca onu şu anda himayesinde gitmekteyim,ama biliyorum ki sıkılmış ve sevgiyi özlemiş biri olarak bu uzun sürmeyecek ben sevgiyi istiyorum,lütfen bana onu gönderin,bekliyorum...