Dertli Kartal

• 24 Mart 2010 Çarşamba 12:49:24

Günlerdir ormanda geziyorum. Boyları kırk metreye varan ağaçlar arasında karşı tepeler çıplak. Az ileri de bir kayalık kartal yuvalarıyla dolu. Telaşlı bulutların arasında kartallar süzülüyor.

Kayalığa doğru yöneldim. Yağmura tutulmaktan korkuyordum. Kayalıkta geceyi geçireceğim güvenli bir sığınak bulabilirdim. Akşam olmadan kayalığa varmıştım. Bir kayanın boşluğuna güvenli bir sığınak yapmıştım.
Gezginliğimin en mutlu bir akşamı olabilirdi bu akşam. Yükseklerden ovaları seyretmeye bayılmıştım. Ormanlara bayılmıştım. Kuş sesleri dolmuştu gönlüme. Güneş batınca şehrin ışıklarını buradan seyretmek bir zevkti. Ah şu çıplak tepeleri görmemiş olaydım !.. Ağaçsız ve kuşsuz…

Bir dertli kartal yakınımda dolaşıyordu. Usul usul sokuldukça sokuldu. Aç olduğu belliydi. Çantamı açtım. Kuru ekmek parçalarını önüne attım onları yedi. Sıra kendi yiyeceğim ekmeğe geldi, ondan da birkaç parça verdim. Kısa sürede dost olduk. Üzgün bir hali vardı. Onun derdini anlamalıydım. Kanadı kırıktı … Yanık izleri vardı vücudunda.Çok üzülmüştüm bu kartala. Onun hikayesini öğreneceğim birilerini bulmalıydım. Ben ormanların ve kuşların dostuyum. Onu yanımdan bırakmayacaktım. Ertesi sabah hikayesini bir çobandan dinledim bu kartalın.

Kartallar yüksek kayalıkları sever. Ovalar ayak altı olmalı. Avını kuş bakışı görmeli...Onlara da yakışan ormanın en yüksek yerleri …Çoban bunları anlatırken yanımda taşıdığım kartalın “Adımız kartal bizim …” diyen bakışı gözümden kaçmadı.Kartal acılıydı. Kanadının sarılması gerekliydi. Şehre inince ilk işim onu bir baytara götürmek olacaktı.

Ormanın derinliklerinde kara kayalıklar vardı. Kartallara yakışan kayalıklar. Bu kayalıkları seyrederken “Adımız kartalbizim” diyen bakışını birkaç kez daha yineledi kartal.
Kartallar yuva kavgası yaparlar dedi çoban: Yuvasını korumak için ölümü bile göze alır. Yabancı kartalı yuvasına yaklaştırmazmış kartallar…Geçen yıl ormanda yangın çıkmış bir çok kartalın yuvası bozulmuş bu kayalıklarda yuva kavgaları çıkmış. Çok kartal ölmüş. Yuva kavgası verirken yaralanmıştı yanımdaki bu kartal. Yeni yuva yapmak biraz zor iş. Temizleyeceksin. Süsleyeceksin, yuva olacak. Bunları pençeleriyle ve gagalarıyla yapacak. Elleri yok ki…

Geçen yıl çıkan orman yangınında kuşların bile yandığını söyledi çoban…belli bir çok dostunu kaybetmişti bu kartal ”Yüreğim de yaralı” diyen bakışları vardı. "Yavrularımı da yitirdim" diyen bir bakış ta yakalamıştım. Bu orman bana karanlıktı artık. Bu ormanda kalamazdım.

Yirmi yıl önceydi bir yangında en kıymetli arkadaşımı yitirmiştim .Eşi ve çocukları da kurtulamamışlardı. Yangınlar başka üzer beni.Çok üzülmüştüm yine.
“ Ah arkadaşım ,” Hatırlıyorum küçük yaşta yetim kalmıştı .Teyzesinin yanında büyümüştü.Teyzesi çok iyi bir kadındı ama çok fakirdi .Yiyecek konusunda ona hep yardımcı olmuştum…
Evlenmişti ,iki de çocuğu olmuştu.Bana hep fakirliğinden dert yanardı.Bu acı hatıra canlanmıştı gözümde.
Çoban :
“Ormanları insanlar kestikçe kuşların yaşamı zorlaşıyor.Kuşlar azalıyor…demişti. "Bir de orman yangınları …"demiştim
Yanımdaki kartal şöyle der gibi bakışlar attı hep :
“ İnsanlara ne oluyor böyle.Bu dünya onların mı.İşimizi hep zorlaştırıyorlar…”
Üzgün üzgün ve herkes adına özür diler gibi baktım kartalın yüzüne…O an kartal şunları fısıldayan sesler çıkardı :
“Ah şu insan kardeşler ormanlarda kuşların da hakkının olduğunu anlasalar… Tarla açmak için ormanı yakarlar… Piknikte gölgesinde oturduğu ağacı yakacak ateşi de arkalarında bırakıp giderler ... Ah onların dalgınlıkları. Bir gün yaktıkları ormana onlar da muhtaç olacaklar. Orman olmayınca kuraklık olacak... Ah bunları düşünseler…”
Haksız da değildi kartal…Ben orman yangınları yüzünden yazların gelmesini hiç istemiyorum.Her yaz ormanlarımızda yangın çıkıyor.Daha iki gün önce ,yine yangın çıktı Çok şükür çabuk söndürüldü…
Kartalı alarak şehre indim…Kartalı tedavi ettirecektim ve en güzel bir kayada ona bir yuva yaptıracaktım ,çok güzel olacaktı bu yuva ,çocuklarının da hoşlanacağı bir yuva …Ovalar ayak altı…

Acısı derindi bu kartalın.Ne yapsam da
kapatamazdım.