İNCİ

• 28 Ağustos 2007 Salı 17:49:12

Belki de daha ilkokuldayken yazılmıştı kaderim, bir toplama işlemi sırasında –elde var bir- o kadar zor anlamıştım ki 10’un 1 olabileceğini bir sıra kaydı diye! Ve elde olanı da daire içine almıştık – korumak için mi? Belki de diğerlerinden ayırt edebilmek içindir kim bilir? Ve kim bilir benim bu basit işlemi hayata benzetebileceğimi?
Ve ben niye “elde” olanım?neden insanlar benim hiçbir yere gitmeyeceğimden bu kadar emin ve hep daha fazlasına gidiyorlar beni unutup? Peki ben neden o çemberi yıkıp gidemiyorum sonsuzluğa? Neden 1 iken 10 olamıyorum? Ya da 10 iken 1, ne fark eder ki, rakamların değerini kim anlayabilir ya da değerler nasıl rakamlara dönüşebilir? Neden rakamlarla oynamak bu kadar önemli, neden insanların gözleri onlarla kör ,onları bile sorgulayamayacak kadar ?ve neden kimse isyankâr değil gerçek isyanın bile farkında değil- “isyankârım” diye fark yaratmaya çalışıp formalara giren gençler!!!!!!! Neden isyanın kafada ve davranışta olduğunu bilmezler, neden tek kavga nedenleri kızlar, belki müzik türleridir? Neden hiç bilmezler kanın tadını ve davan içinse eğer, bir insanın vampire dönüşebileceğini?
Sıkılıyorum, hayat filmlerden ibaret olmamalı, istediğini bilen başka insanları izleyerek onlara özenmemeli insan, filmleri yaşamalı, rezalet korkusu olmamalı bir insanda, hatta insan rezil olmalı düşmeden kalkmayı kim öğrenebilir ki? Neden “ölümüne bilmem kaç gün kalmış insan” filmleri çekilir bilir misiniz? Çünkü o insanlar yaşamaya karar verir, ve son birkaç günü bir film çekmeye yetecek macera içerebilir, belki de hepimiz ölümü isteriz o zaman “yarın öleceğimi bilsem”le başlayan cümleler kurarız ,yarın ölebileceğimizi bilmeden… ben öleceğimi bilsem hiçbir şey yapmazdım, biliyorum. Yapamazdım çünkü bana yaşamak öğretilmedi, yarına hazırlanmak öğretildi yalnızca, yarının ne zaman geleceği söylenmeden… ben hayatımda hiç çılgınca bir şey yapmadım ve yapamam, çünkü bana korkmak öğretildi. Dünyayı yalanlarıyla çeviren ve yalanımı gördüğü anda beni öldürebilecek tarafından öğretildi bana dürüstlük- korkunun diğer adı. Belki bunun için yalan söyleyemedim. Ve bunun için korktum yalanlardan. Ve belki en çok sevmem gereken kişiye güvenemedim hiç ve korktum ondan. Belki bu yüzden zaman aldı aşka güvenmem ve onu kaybetmekten korkmamak… bu nedenle ördüm kaleleri çevreme korumaya çalıştım kendimi, ıslak bir asfalt parçasına yapışmış, delik deşik bir kadın olmamak için “yarın”. Bir kale , istiridye gibi, kabuğun neden açıldığını bilemezsiniz ki…parlak taşlara değer veren bir kadının boynunu süsleyen onlarca inciden biri de olabilirsiniz, ve bunun için haşince açılmış da…
Belki de biri sizi incitmemek için yavaş yavaş açacaktır içinizdekileri görmek için belki de hiçbir şey yoktur içinizde , önemli olan açabilmektir varlıkla ya da yoklukla sevebilmek, kumun inciye dönüşmesini hayretle inceleyebilmek, hisli dokunanların ellerinde…
GİZEM KÜÇÜK