Sadece Sevdim...

• 20 Mart 2010 Cumartesi 16:12:12

Cevapsız sorular sorma bana ne olur, nedeni yok; sadece sevdim...
Beklediğim biri vardı sancılı yürek çırpınışlarımla beklediğim senmişsin asırlarca.
Bilmedim hangi duyguların beni beslediğini, şarkıların ruhumu eleyerek geçtiğini kimseye söyleyemedim. Güneş ne zaman uykuya yatsa ben sana uyanıyorum...
Bir gece ani den gerçeğinle karşılaşmak beni büyük korkunun sonsuz sevginin kucağına bıraktı sessizce... Sana sevgimi anlatmak için hata üstüne hata yapmaya başladım kendimce doğru olduğunu sanarak... Bana soğuk duruyordun, sana yaklaşma cesaretini bulamıyordum: Bana yasak olsan da uzak dursan da anlamıyordu deli yüreğim aklımla hislerim savaşsa da küçük, küçücük bir umuttun sen duygularıma.
Sen de haklıydın kendince bilmiyordun kimdim, tanımadığın biri. Ben hayallerimle yaşarken başka bir evrende,dünyayı kirletmiş kirli insanlar BİLMİYORDUM!
Dokunmayı düşünmedim anılarına korkma, sana ait olan senindir ben saygı duyarım sadece. Neden arama; sadece sevdim...
Neden bilmem geceyi gündüzden ileri severim, sanırım beni cazibesine çeken sessizliği olmalı... Sönmüştür ay yıldızlarsa çok uzaklarda ve yine karanlıktır evrenin penceresi...
Dünyayı ben karartmadım gece olması gerektiği için var, huzur veriyor zaman, zaman yalnızlığıma. Senin de bir yalnızlığın var elbet olmasaydı görmezdin beni, duymazdın sesimi... Tedirgin olma, KORKMA sakın! Yüreğimi avuçlarına bıraktım kötülük gelmez benden; sadece sevdim... Bir gün anlayacaksın beni. Yarım kalmış tamamlanmaya müsait gibi görünüyorsun, korkma lütfen! Neden arama yazgıma; sadece sevdim...
Sana tanımadığın beni anlatsam dinlermisin?
Bir gün oturursun karşıma anlatırım seni sıkmadan bölüm,bölüm bin bir gece masal tadında: Dilersen en sevdiğin şarkıları dinleriz sevdiğin yemekleri pişiririm sana birlikte otururuz masaya, sonra sen anlatırsın ta çocukluğundan başlayarak ben sıkılmam...
Ben seninle sıkılmamayı seni beklerken öğrendim, seni hayalimde büyütürken öğrendim sabrın kutsal acılarını; ve sabrın taşı bile eritebilceğini, sen taş değilsin ki sevgili!
Bildiğim tüm güzellikleri sunarım sana daha fazlasını bekleme insanım sonuçta.
Benim de korkularım idiallerim var... Arka sıralarda oturdum hep öne çıkmak kolay değil!
Ben de anlaşılmak istiyorum; sevdiğim her şeyi sevdiğimle paylaşmak gibi, evet, istediğim bu... Birlikte göğüslemek acıları sevgi ile yanımda birinin olması birlikte yemek pişirmek , birlikte çay içmek gibi... Mutlu bir anda tek nefes olmak gibi, örneğin; hastalandığında baş ucunda seni bekleyen terleyince üstünü değiştiren ateşini ölçen birinin olması gibi... Benim için hayatta kalma çabası gibi... Mutsuz etmek değil, mutlu etmek gibi... Beklemeden hayal etmeden öylesine olduğu gibi doğal...Birlikte yürüyeceğin bir eli tutmak bir daha senden gitmeyecek hislerini yaşamak gibi...
Bir neden arama; sadece sevdim...
Hayatın sorduğu soruları cevaplayamadım cahil sandılar beni!
Bedenim değil ruhum yalnız kaldığı zamanlarda düştün aklıma düşünmedim hiç ne verirsem ne alabilirim düşüncem olmadı ortadaydım açık seçik; bir başkasınınmal varlığına dönüşmeden yaşayabilmenin yalnızlığı idi bu, "MELENKOLİ" diye isim koyma lütfen, ortak bir yan bulamamanın sorunu sanırım... Her insan gibi sevme sevilme arzusuydu sadece...
Özür dilerim kafam karıştı biraz! Bir neden arama; sadece sevdim...
İnsan inandığı şeyler uğruna muhteşem hatalar yapabiliyor işte bir örnek benim...
Kızma gücenme bana eğer bir nokta kadar varsa değerim: Bilirisin noktasız bitmez sonlar.
Sevgi gönül eğlendirmek değil Allah’ın armağanıdır kullarına ve hatalar yine mahsustur insanlara, öyleyse nedendir bana uzak duruşun? Söylesene bütün cesaretini giyinerek diline? Sahi, kabat mi işledim seni sevmekle... Sahiden kırıyorsun beni!
Bir neden arama; sadece sevdim... Birini bekliyordum asırlardır, tanımı sensin...
Düşüncelerimi zapta alan, kelimelerimi korkutan yanında huzurla uyuyabileceğim birinin onunla olmaktan, onunla yaşlanmaktan şeref duyacağım asla kıskanmayacağım ve ona mahal vermeyecek birini arıyorum; ve sanıyorum ki bu biri sensin: ben öyle olsun istiyorum.
Bizim diğer insanlardan ayrı oluşumuzun bir iksiri olmalı, DİYORUM.
Bizim sevdamız açığa çıkmaya korkak açıklanmadığı için tedirgin... İşte iki kapalı yürek kazanmaktan çok kaybetmeyi göze alan.
Hatırlayabiliyormusun nasıl uyuduğunu nasıl büyüdüğünü? Korkma ölümden uyumak yada uyumak gibi; ifadesi tanımı yok.
Senden uzaklaşmalıyım çünkü beni anlamadığını anlamak istemediğini biliyorum.
Seninle ben yanlış zamanın doğrularında karşılaştık; benim beyazlarım senin siyahında yitti ben ona da hazırım yaptığım yanlışın farkında yüreğim sancılanınca anladım. Yani, zehri içince pişman olmak gibi. Sen hep kaçtın benden umarım mutlu olursun...
Hiçliğimden söylemiyorum, mutluluk bana senden değilse ne yapabilirim ki!
Bu aşkın en mutlu yanı ne biliyormusun, ne ben aldattım seni nede sen aldatmayı düşündün. Neden arama; sadece sevdim...
Benden kaçınca rahatlayacağını her duyguyu kucaklayacağını sanıyorsun, kim bilir doğrudur sence. Sevilmediğim yerde hala boş ümitler koşturan ayaklarıma bir zincir vurmalıyım: Romntizm den koparak geriye dönmeliyim, oysa ben seninle yaşlanmayı düşlemiştim düş fukarası serim de. Bilmeden var oluş nedenlerimizin tahakküm altına alınmayışı ile ilgilydi donanımlı oluşumuz, ben ne denli sevecensem, sen ne kadar yıpratıcıysan o da o kadar mükemmeldi; fedakarlık denilebilir buna buda beni mutlandırıyor...
Sakın üstüne alınma bir nedeni yok; sadece sevdim... Ben seni sevmye yaratıldım sanırım sevginin karşılıksızlığından, ben seni hayal ettim asırlarca tanımayacağın kadar mı yabancıyım sana? Seni çok mu yıprattım sevgili? Özür dilerim elimde değildi kalbim aklımı dinlemedi kimliğimi yitirdim. Seni kaybettim bulduğumu sandım sadece. Kaç asır kaldı ki seni unutmaya?
Hala bir neden arıyorsan seni sevmeme, nedeni yok; sadece sevdim...
Benimle konuşurken kelimelerin arasında sorduğun soruları, bildiklerini unutarak yeniden öğreniyormuş gibi dinlemeni en çok mütavazı yanından sevdim, susmanın erdemliğini senden öğrendim: Şimdi yine susmalardayım susacaklarım bitmiyor sana... Rotasız yüreğim duygularım albora hangi limana sığınacağını bilmeyen ürkek bir mülteciyim Şimdilerde......

Hafize Hanaylı.