Günbegün Notlarım 39/İhmal Ettiklerimiz
....................................................
İhmal ediyoruz kendimizi...
Kendimizi yeterince sevemiyor, yeterince tanımıyoruz, istediğimiz gibi tanımlamıyoruz kişiliğini...
İhmal ettikçe, ihmal ediyoruz yakınlarımızı ve sevdiklerimizi...
Annemize kucak dolusu sevgilerle sarılamıyoruz. Ağırdan alıyoruz kalbimizin odalarını dışarılara açarken. Hayata merhaba derken, kapalı kutulara dönüşüyoruz...
Babamızla şakalaşmıyor, onunla oyunlar oynamıyoruz. Çekinmeye devam ediyoruz babamızdan...
Hayata doğallığımızla gülümsemiyoruz...
Doğaya karışıp, diğer canlılara dokunamıyoruz...
Ve sevdiğimize gerçek yüzlerimizi göstermekten utanıyoruz... Bir gül üzerine üşüşmekten üşeniyoruz. Bir çiçek gibi sevdiğimizi koklamaktan bıkıyoruz...
Bazen öyle hallere düşüyoruz ki, yakınımızda duran arkadaşla tokalaşmaktan bile uzak duruyoruz...
Bir dostumuzu arayıp sormuyoruz, acep ne haldedir, ne yapıyordur, sağ mı veya ölü mü diye merak etmiyoruz varlığını...
Zaten merak etmediğimiz için, ihmallerimiz artıyor habire...
Boş vermelerimiz devam ettikçe, ihmallerimiz nitelik ve nicelik olarak artacak...
..................................................
Mehmet Selim ÇİÇEK
20 Mart 2010,,,13.02
Mardin-Kızıltepe Arası
YORUMLAR
Insanlarin birbirine olan bagi azaldi diyorum kisaca ben bu anlatim dogrultusunda.
Bir düsüncem var israrla yineleyip duruyorum;
" mesafeler azaldikca arada ki insanlar uzaklasti yakinimda ki"
tipki öyle..
Aslinda ihmal sadece insanlara karsi degil, dogaya, hayvanlara, kullandigimiz esya hatta yiyeceklere bile sonsuz üsengecliklerimiz var..
yok mu?
V A R....
O halde ne yapmali, seytanin görkemli sihrinden cikip sabir ile ahlak dogrultusunda ilerlemeli.
Toplumsal yaraya tuz degil de ilk yardim gibi gelen bu anlatimi yazan yüregi kutluyorum,
umarim insanlar yani bizler bir ceki düzen vermekte gecikmeyiz kendimize,
zira "suan" hic bir zaman gec degildir.
saygimla
Nar-ı Çiçek tarafından 3/20/2010 12:49:01 PM zamanında düzenlenmiştir.
Aslında sizin de üzerinde durduğunuz gibi keramet önce insanın kendisini sevmesinde ve kendisine değer vermesinde, bir insan kendisine değer vermiyorsa başkasına haydi haydi değer vermiyor. Tespitleriniz çok yerinde, insan olmanın özelliklerini herbirimiz üzerimizde taşımalıyız ve üzerimize cuk diye oturmalı ve şık durmalı. Teşekkürler kalemine ve yüreğine... Saygılarımla...
hayat ihmallerle dolu babamızla şakalaşamıyoruz çünkü arada mesafe var o mesefnin çizgileri
o kadar keskin ki öyle olması gerek. annemize sarılamıyoruz o yüreğin de okadar çocuğa yer vermiştir ki bir çocuk ona yeterince
sevgi gösteremez. dostlarımızı arkadaşlarımızı aramayız önce o aramadan. aslında dostluk ve arkadaşlıkta önce senin ve ya onun aramasının önemi olmamalı. eğer ihmallerimiz çoğaldıysa hayat bizden git gide uzaklaşıyor demektir.
sevgiyle kalın heval.