Uçsuz bucaksız bir kırdayım. Bahar, taze örtüsünü örtmüş toprağın üstüne. Tabiat canlanmış. Neşe ile sohbette tüm çiçekler. Seslerini duyuyorum. Cıvıl cıvıl, keyifli. Kahkaları şen.

Bir papatya sesleniyor uzaktan. “ Gel “ diyor. “ Senin için açtım ben. Falına bak diye yapraklarımla.” Başlıyorum mırıldanmaya “ Seviyor-sevmiyor.” Dua ediyorum tüm kalbimle “ Ne olur sevsin “ diye.

Solumda dört yapraklı yonca. “ Kopart beni “ diyor. “ Uğur getirmek için geldim sana .“ Diz çöküyorum yanına. Kıyamıyorum kopartmaya. “ Uğur değil istediğim. O’nu istiyorum.”

Akşam oluyor yavaş yavaş. Uykuya dalıyor çiçekler. Uzanıyorum aralarına. Sarıyorlar beni kollarıyla.

Yıldızlara takılıyor gözlerim. Ay diyor ki “ Senin için getirdim yıldızları ben. Hadi bir dilek tut içinden.” Bir tanesi kayıyor içlerinden. Heyecanla sesleniyorum “ Bana gelsin “ diye.

Gün ışıldarken uzaktan.

Yaşlar süzülüyor yanaklarımdan.

Avucumda kurumuş papatya yapraklarım.

Yanımda solmuş dört yapraklı yoncam.

Ve gerçekleşmemiş dileğim.


.../...


Ne sevdin.

Ne istedin beni.

Ne de geldin.

Duende
19.03.2010