Evden eve nakliye şirketinin göndermiş olduğu kamyon ve elemanlar,sabah erken gelip eşyaları kamyona yüklerken,arkadaşlarım ve komşularım da gelmiş,kapının önü mahşer yeri gibi olmuştu.Herkes bir işin ucundan tutma çabasındaydı.Birkaç saat sonra bütün iş bitmişti.Yola çıkmak için hazırdık.Annem de benimle birlikte Ankara’ya gelecek ve yerleşmemde yardımcı olacaktı.Kızım bizden önce otobüsle yola çıkmıştı.Sedat, Ankara’da karşılayacaktı onu.Nihayet dostlarım,komşularım ve canım ailem ile hüzünlü bir vedalaşmanın ardından yola çıktık.Bilinmedik bir hayata doğru gidiyorduk.Bekle bizi Ankara,geliyoruz…

Sedat ve Çiler badananın ardından,bir kadın bulup evi temizletmişlerdi.Öğleden sonra 15.00 civarı Ankara’daydık.Akşam saatlerinde nakliyecilerin işi bitmiş,bütün eşyaları eve çıkarmışlardı.Bundan sonraki iş bana aitti.Yol boyunca korku,endişe,panik,heyecan gibi bir sürü duyguyu barındıran içimde,şuanda sadece “bu evi nasıl yerleştireceğim “ telaşı vardı.Sağolsun annem,kadının sildiği salondaki duvardan duvara halıyı temiz bulmamış,o işin arasında koca halıyı toplatıp aşağıya indirttirmişti bile.Neyse ki apartmanın arka girişinde halı yıkamaya yer vardı.Hava kararmadan annemle ikimiz halıyı yıkayıp bitirdikten sonra yavaş yavaş kutuları açıp, eşyaları yerleştirmeye başladık.

Gece, Sedat,Çiler ve çocukları,kızım ile birlikte bize yiyecek bir şeyler getirdiler.Hem oturup dinlendik, hem de Ankara’daki ilk akşamımızda yalnız kalmamıştık.Kısa bir süre sonra misafirlerim gitti.O kadar yorulmuştuk ki, yatak odası kurulmadığı için annem,kızım ve ben kanepelere yatmıştık bile.Aşırı yorgunluktan ve gün içindeki bir sürü karışık duygu yoğunluğundan olsa gerek,pek detaylı düşüncelere dalamadan uykuya dalmıştım.Ankara’da kendi evimizde ilk gecemiz…

Sabah çok erken kalktım.Elimi,yüzümü yıkadıktan sonra balkona çıktım.Manzara bir harikaydı.Her yer yemyeşil,yeşillikler arasında parklar ve evler.Ankara’daki ilk günümüze güzel başlamak istiyordum.Hemen çay suyunu ocağa koyup,balkonu yıkadım.Mutfak masasını zor da olsa balkona çıkardım.Evde olan kahvaltılıklarla masayı hazırladım.Çay da demlenmişti,annemi ve kızımı uyandırdım.Hepimiz kahvaltı masasındaydık.Oh…Şükür masada her şey var,sıcacık çayımız demli,manzara harika,en önemlisi sağlığımız yerinde.Daha ne isteyeyim Mevlâ’mdan?

Güzel kahvaltının ardından yine kutuları açıp yerleştirmeye başladık.Annem bugün dönecekti,öğleden sonra, sora sora Ankara Garı’na geldik.Annemi yolcu ettik,yine sora sora Eryaman’a döndük.Halk otobüsünden indikten sonra başladık evi aramaya.Evet,evet anladığınız gibi evimizi bulamıyorduk,kaybolduk.Eryaman 1.etap, bütün binalar birbirine o kadar çok benziyordu ki,kızımla dolaşıp duruyorduk.Hem açlık,hem yorgunluk hem de annemi yolcu etmenin hüznü vardı.Kızımla ikimiz koca bir şehirde yalnız kalmış,işin kötüsü evi de bulamıyorduk…

Bir parkta biraz oturup dinlendikten sonra girişteki Migros’u bulduk.Kızıma Sedat amcası gelirken, yolları tarif ederek getirmiş.Kızımın önderliğinde epey bir dolaşmadan sonra evimizi bulduk nihayet.Bu arada hava da kararmıştı.Eve girdiğimizde büyük bir boşluk içindeydim sanki.Kızıma belli etmek istemiyordum ama hıçkıra hıçkıra,avaz avaz ağlamak istiyordum.Tabi ki kızıma bir şey belli etmedim.Evde olan yiyeceklerle karnımızı doyurduktan sonra yine kaldığımız yerden eşyaları yerleştirmeye başladık.

Bir müddet sonra kızım yattı uyudu.Artık rahat rahat ağlayabilirdim.Gece sabah ezanına kadar hem ağlayıp,hem eşya yerleştirdim.Ev baya hale yola girmişti,ama benim gözlerim ağlamaktan şişmişti.Güne başlamadan biraz yatıp dinlenmem gerektiğini düşündüm,zira yapılacak çok iş vardı daha.Elektrik,su doğalgaz,telefon açtırılacak, mobilyalar kurdurulacaktı.Hepsini benim yaptırmam gerekiyordu.Başka kim yaptırsın ki?

Gurbette annemsiz,kızımla ikimizin ilk gecesi… Ankara’da bizim için zor günler başlamıştı bile…

Sevgi SALMAN