Mektuplar unutulalı yıllar oldu,hani hatırlarsan sana yazdığım 1986 yılı Aralık ay’ı tarihli mektubumda hâl ve hatır faslından sonra yazdığım,mektubun ana teması olan - ileride ne olacaksın? klasik ama temelinde birbirimizi tarttığımız konumuz vardı.

Bu konuyu ortaokulda yaşadığımız bir anımızı anlatarak mektubuma başlamıştım,tıpkı şimdi olduğu gibi.

Hatırlarsan,İlk bu soruyu sorduğumda,babanla beraber evinizin çatısını çakıyordunuz.

-Aydın ileride ne olacaksın? dediğimde
Şöyle bana dönüp "MEFTA " olacağım demiştin.İlk önce şaşırıp "Allah korusun ve geçinden versin "dedikten sonra,Aydın bu sözü söylemişse bir hikmeti vardır,deyip kafamda felsefik giriftler oluşturmaya,beyin jimnastiği yapmaya başlamıştım ki;

- Oğlum,üstünde durduğum tahtayı biraz daha iteklersen bir adım ilerisinde mefta olacağım demiştin. Soğuk duş etkisi yapan bu cümlenden sonra tutulduğumuz gülme krizine
Babanın ;
-Ne gülirsiz koftikler ikindiyi müteakip toplu cenaze törenimi yaptıracahsız bana? sözü tuz biber olmuştu gülme krizimize.

Ah dostum, ah gençliğimin dehası,hayal ortağım ,sevda yollarımın müzmin dert küpü

Sen şimdi nerelerdesin? bilmiyorum.Son duyduğum da İzmir de,oturduğun öğrenci evinden Üniversiteye ait Kampüs’e giderken önünü kesen karşı fikirli öğrencilerin seni öldüresiye dövdükleri ve öldü diye bıraktıkları o haberi duyana kadardı.Sonrasında ki haberin yıllar sonra Elazığ Ruh ve sinir hastalıkları Hastanesinden kaçışın haberiydi.

Bütün bu yaşananlar sonrası da Erzurum da karşılaştığımız ilk gün,
Seni görünce sol yanımın pırpır edip uçtuğu duygusunu yaşarken,midemin ortasına attığın yumruktan sonra ki kahkahalarındı beni uyandıran.

Ahh dostum senin bu mektubu okuma imkanın,benim seni bulma imkanımla doğru orantılı.
Sana sonsuzluğun sahibinden,akli ve acil şifalar dilerim...

Selamlarımla