KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 2869 Okunma
- 16 Yorum
- 0 Beğeni
Aşkı Azrail Öldürmedi
Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.
“ aşkı Leyla ile Mecnun öldürdü! Aşk, kavuşamazlık olamazdı, olmamalıydı! Sevmek böylesine kuşaktan-kuşağa ayrılıkla sürünmemeliydi! Sevseydi Leyla Mecnunu, bir başkasıyla evlenmemeliydi; hak etseydi Mecnun Leyla’yı tutup kendi öldürmeliydi. Ama yapmadı, suçu kadere attılar! Azrail’i aşksızlıkla suçladılar.”
Bu şehri sensizlik öldürüyor sevgilim… Bu gece, bu şehrin tüm süslü lambalarını kırmak geçiyor içimden, sevenleri ayıran ne kadar park alanı varsa hepsi yakmak ve yıkmak bütün çıkmaz sokakları... Bu şehre, bu gece yarısı en soğuk gecesini yaşatmak istiyorum, alevler kuşatsa da etrafını. Yakmak istiyorum var mı ötesi…
Geçenlerde yaşadığımız bir tartışma sonunda canımı acıttın. Biz birbirimize yürekten bağlıydık hani. Bazen o kadar kızıyorum ki mecnuna, neden diyorum bu kadar acı çektin de kavuşamadın. Bak şimdi biz de çekiyoruz bunun acısını. Nesilde nesile kalan miras gibi oldu bu kavuşamazlık. Ne yapsak hep eksik, kırık-dökük…
Mevsimler bile şaşırdı artık… Yağmurlar yağmaz, fırtınalar esmez oldu; ocak ayında kışa meydan okuyan kardelenler açmaz oldu. Doğa bile bir garip. Kış uykusuna yatmayan hayvanlar ve daha niceleri… Biliyorum kuşlarda göç etmeyecek artık, belki de yunuslar bir daha hiç uğramayacak Akdeniz’e… Neden be sevgilim, neden böyle oluyor her şey.
Seni kimse sorsam, hepsi benden daha çaresiz, umutsuz… Hani hepsi ölmeyi bekliyor desem yeridir. Durmadan bir kaybediş var yeryüzünde, kavuşmalara özlem artıyor bilesin. Artık gel en güzel günlerimin sahibi! Gözlerini, ellerini, yüreğini alarak gel…
Bu şehir ölüyor sevgilim. Yeni doğan bebeklerde görüyorum ümitsizliği, şaşkınlığı, korkuyu… İçim yanıyor, kıyılıyorum. Bir sıcak kucak telaşı var çocuklarda; sığınabilecekleri, gülebilecekleri kolları arıyorlar gibi… Bu nasıl bir sevgisiz dünyadır, neden böyle oluyor zamanla anlayamıyorum. Şefkat bu kadar mı uzak yüreklere? Sanki öylesine asılı kalmış gibi gökyüzünde yıldızlar. Sanki parlamıyorlar gibi… Her şey değişiyor.
Şaka bir yana, artık ne Leyla gibi sevilecek kadın kalmış ne de aşkıyla yanan Mecnun… Artık para olmuş aşk! Hani aşk bile usanmış kendinden, aşk bile korkar olmuş her şeyden… (ey aşk, ben, Leyla ve Mecnunu çok özledim!)
Ey sevgilim sensiz ölmekten kurtar beni, bırakma kimselere…
EMRE ONBEY
YORUMLAR
Şimdilerde malesef Leyla'nın Mecunnu (PARA), Mecnunun Leylası'da (PARA) olmuş .....hayat öle bir hale gelmiş ki, insanlar değer verilecek olanın yüzüne bakmaz, değersizliğide BAŞ TACI eylemişler...ne edersin
Zevkle okuduğum yazılarınızdan birydi, yürekden kutluyorum sizi.....selam ve dua ile
"Şaka bir yana, artık ne Leyla gibi sevilecek kadın kalmış ne de aşkıyla yanan Mecnun… Artık para olmuş aşk! Hani aşk bile usanmış kendinden, aşk bile korkar olmuş her şeyden… (ey aşk, ben, Leyla ve Mecnunu çok özledim!)"
katılmamak ne mümkün...harika...izlenmesi gereken özel bir kalem...:)
sevgim saygım tebriklerim günün yazısına çok değerli yazarına...
Allah sevdiğine kavuştursun : )
Güzel yazıydı, tebrikler.
eskimeyen güzel dostlarımı tekrar sayfamda görmek beni çok mutlu etti. güzel yorumlarınızla onur duydum. deneme yazımı oku(ma)yan, yorumla(ma)yan tüm güzel insanları sevgiyle selamlıyorum. var olun!
tebessümle...
e.onbey
nasıldı o şarkının sözleri Emre"m;
"iki satırlık adamları musallat ettik ömrümüze
bundandır böyle dibe vurumuşumuz..."
duygularına ve düşüncelerine katılmamak mümkün değil biliyorsun...
dostluğumla ve sevgimle hep ablam...:)
Denizce tarafından 3/17/2010 4:40:22 PM zamanında düzenlenmiştir.
yazarımızın düşüncelerine katılıyorum yozlaşma o kadar boyutluki teslim olmamış yürekler artık sayılı sistemde çürüme o kadar derinki aşka bile ulaşıp yok etmiş mecnuna değil vahşi sisteme kızalım derim
hey aşk nelere kadirsin / böyle mi yazılıyordu ) bak sana neler yazdırıyor işte ,kabul et artık aşklarda ölür, ne leylası ne mecnunu yahu cebin şişkinmi , dairen , araban ,katın malın mülkün var mı / aşkı yüzyıl bozdu emrecim yaşadığımız yüzyil ne azrail ne sen ne ben genelde bozuldu gitti geçmiş olsun daaa... uşamm ..
"Ey sevgilim sensiz ölmekten kurtar beni, bırakma kimselere…"
SON ÇIĞLIĞIN SIZISI HÜZÜN KOKAN RENGİ...
TEBRİKLER...
"Bu şehir ölüyor sevgilim. Yeni doğan bebeklerde görüyorum ümitsizliği, şaşkınlığı, korkuyu… İçim yanıyor, kıyılıyorum. Bir sıcak kucak telaşı var çocuklarda; sığınabilecekleri, gülebilecekleri kolları arıyorlar gibi… Bu nasıl bir sevgisiz dünyadır, neden böyle oluyor zamanla anlayamıyorum. Şefkat bu kadar mı uzak yüreklere? Sanki öylesine asılı kalmış gibi gökyüzünde yıldızlar. Sanki parlamıyorlar gibi… Her şey değişiyor."
emre onbeyi okumak bir ayrıcalık oldu artık. yazının ilk paragrafının olumsuzluğu son paragrafta yerini olumlu ve olması gereken düşüncelere bırakıyor. üç beş satırda duyguları bu kadar değiştirip, insanlara biraz ders veren çok az yazar var. tebrikler dost. mükemmel anlatımdı.
Şaka bir yana,
artık ne Leyla gibi sevilecek kadın kalmış
ne de aşkıyla yanan Mecnun…
Artık para olmuş aşk!
Hani aşk bile usanmış kendinden,
aşk bile korkar olmuş her şeyden…
(ey aşk,
ben,
Leyla ve Mecnunu çok özledim!)
Ey sevgili
sensiz ölmekten kurtar beni,
bırakma kimselere…
mükemmeldi..haytın gerçeklikten çok heyuladan ibaret olduğunu anlatıyodu yazınız..tebrikler.
ve selamlar.
Ah o Leyla İle Mecnun ! Yıllar önce lise sıralarında hayatımın aşkından dinlerken saçlarımı yolduğum için uyarmıştı beni edebiyat hocam. Hala yoluyorum ama bitiremedim saçlarımı. Oysa hayallerim umutlarım çoktan bitti. Benim kaatilim de Leyla ile Mecnun'muydu acaba diye sormak geldi aklıma.
Fikret TEZAL tarafından 3/17/2010 7:49:13 AM zamanında düzenlenmiştir.
