Yetim Çocuklar

• 9 Mart 2010 Salı 01:00:45

Annemi çok seviyorum .Onun için deli oluyorum. Annem de beni çok sever.Yemez yedirir, giymez giydirir…Fedakar bir anneydi o.Annem hastalanınca içime ateş düşerdi…Babam bir işçi olduğundan bizimle hep annem ilgilenirdi…Babam her gün işe giderdi
Ev ve bizimle ilgili her iş annemin göreviydi. Babam para yetirmek için gece demez gündüz demez çalışırdı…Alış veriş işi anneme bakıyordu.Okul işimizle ilgilenmek anneme kalmıştı …Okul kitaplarımızı almaya hep annemle gitmiştim…
Bunaltıcı bir yaz günü annemin yaptıklarını anlatayım size .Asfalt yolun sıcaklığı insanın yüzüne vuruyordu. Annemin içi içine sığmıyordu . Ah anne ne senin bu temizlik tutkun “Tam halıları yıkamanın günü bu gün diyordu” Köyden şehre göçtüğümüzden beri halılar hiç yıkanmamıştı…haklıydı belki ama
hastalıklıydı yorulmak onun için zararlıydı .Çok yorulduğunu anlamazdı bir işe başlayınca…Babam bu yüzden geciktirmişti halıları yıkamasını
Babanız gelinceye kadar bitiririm demişti.Başlamıştı halı yıkamaya, ikinci halıyı da yıkamıştı ufacık tefecik vücuduyla yapılacak iş miydi bu anne…şeker hastalığı da vardı annemde halıları yıkamaya kalkışması büyük yanlıştı … Babam evde olsaydı izin vermezdi .
- Ah anne biraz olsun dinlensen dedim bir ara.
-Şu halıyı da asayım öyle dedi…
Nerden bilirdi başına neler geleceğini… İkinci halıyı avlu duvarımıza sererken düşmüştü.Tansiyon hastası olduğunu da unutmuştu annem…Başı kanamıştı.Kanlar yüzüne doğru akmaya başlamıştı…
-Eyvah annem
-Yok bir şeyim bağırma
Bir bezle annemin yüzünü silmiştim hemen
- “Ah annecim “ dedim ve öptüm . Kardeşim kanları annemin yüzünde görünce ağlamaya başladı .Annem :
-Korkma iyiyim
Az sonra da :
-Halamı çağırsam dedim

Ben halamın evine koşmuştum ve döndüğümde komşular annemin başına toplanmışlardı.
-Ambulansa telefon edin …
Bir köşeye çekilip ağlıyordum .Annemi ambulansa koydular .Annem ölecek sanmıştım . Arkadaşım Ayşe gibi yetim mi kalacaktım .Ah yaşım çok küçüktü…

Halam hastaneye bizi de götürmüştü.Doktorun kapısında bekleşiyorduk .Saatlerce bekleştik…Halam bir haberle sarsılmış gibi oldu bir an
-Kötü mü annem hala
-Hayır hayır
Halamın bir şeyi gizlediğini düşünerek
-Annem şimdi nerde
-Yoğun bakımda
-Neden
-Çabuk iyileşmesi için
Dua ediyordum .” Allahım anneme bir şey olmasın… annem yaşasın…Allahım…

Dayım ağlıyordu…
-Annem fenalaştı mı …
-Hayır hayır…
-“Allah’ım annemi bize bağışla”

Babam da gelmişti hastaneye .Kendi kendine hep söylenmişti “Halıları yıkayacağını hiç söylemedi bana .Be kadın bir işçi tut …ama o kuruşu hesaplar… al kuruşu hesaplamanın karşılığı bu …”
Halam bizi kafeteryaya götürmüştü bir ara
-Haydi acıktınız böreklerinizi yiyin ...
Ben annemi görmek istediğimi söylemiştim
-Babanız şimdi annenizi getirmeye gitti az bekleyin .gelecek

Anneannem de hastanedeydi …hep beklemiştik .Kardeşim Sami halamın kucağında uyumuştu bile...Halam
-Gel eve gidiyoruz
-Annemi görmeden gitmem demiştim.
-Annen eve gelecek
-Ne zaman …
O gece çok beklemiştim ama eve gelmemişti annem.Her kapı açılışında öyle sevinmiştim ki . Her kapı açılışında ya bir komşu geldi. Yada bir akraba…
Kardeşim Sami ile yatmıştım o gece .Kardeşim bana tıpkı anneme sarıldığı gibi sarılmıştı. Sabahleyin kardeşimin yüzünü ben yıkamıştım . Kahvaltısını ben yaptırmıştım .Aklıma Ayşe geldi .Ayşe yan komşumuzun kızı .Ayşe’nin annesi ölmüştü.Yetimdi o…Aklıma bir bir yetim çocuklar geldi… Kardeşine kahvaltı yaptırdığı için okula sık sık geç geliyordu Ayşe…Oyun oynamak için sokağa da pek çıkamazdı …

Annem on gün hastanede yatacaktı. Babam demişti …On gün kardeşine annelik yapmak ha. On gün nasıl geçer…Allah’ım annemi bize bağışla yaşımız daha çok küçük . Kardeşim çok üzülüyordu ve annemi arıyordu hep…Annemin yeri başka onda…
Ben de kardeşimden farksızdım…Sofraya oturdum annemi aradım. Yatağıma yattım annemi aradım . Bir de şunları düşündüm anneme bir şey olursa “benim söküklerimi kim dikecek .Okul çantamı kim taşıyacak karlı soğuk günlerde…”Allahım annemi bize bağışla…” …hep dua etmiştim. Ayşe beni hiç yalnız bırakmamıştı .Beni teselli etmişti …İyi bir arkadaştır Ayşe…
Ah anne … Canına acımadın bize de mi acımadın. Benim annem annelerin en meleği…Uyanınca onun güler yüzüyle karşılaşırdım…Onun neşesi doldurmuş olurdu bütün odalarını bu evin …Kendini çocuklarına adamış bir anne …Allahım onu bize bağışla…

Allaha şükür…Annem iyileşmişti . anneannem ona en sevdiği yemeği hazırlamıştı eve döneceği gün. İmam bayıldı…Babam annemi hastaneden çıkarmaya gitmişti.Biz sabırsızlıkla bekliyorduk. Sami ise avlu kapısında annemi bekliyordu . Gelen her araba bizi sevindirmişti sanki içinde annemiz var gibi…
Annesiz geçmişti on günüm … Ayşe’nin çektiği acıları şimdi daha iyi anlıyordum.
Hep üzgün oluşunu şimdi daha iyi anlıyorum Ayşe’nin .Neden sökük önlükle okula gelişini de…Saçları dağınık dolaşmasını da … İyi anladım Ayşenin ,Halanın annenin yerini tutmadığını da …Annenin yerinin hiç dolmadığını da …Anneler günün de kime hediye verecektim yetim kalsaydım…
İyi anlamıştım şimdi neden donuk baktığını Ayşe’nin .Ayşe bir tek annesi rüyalarına girdiğinde mutlu olduğunu söylemişti bana .Ah o rüyalar hiç bitmese… Cennette buluştur Allahım yetim çocukları annelerine…

Akşamdan-sabaha annemin gül yüzünü özlemiştim o on günde ve her sabah hastaneye ziyarete gitmiştim …Dün saçlarımı halam tararken canım nasıl yanmıştı .Ayşe’nin de canı öyle yanıyordu işte .Ayşe’nin saçlarını hep halası tarıyordu… Annemin çiçek elleri ne güzel örüyordu. Halam saçlarımı da hiç güzel örememişti hem…
Ayşe annesini hatırlayıp hep ağlardı. Annem iyileşmeseydi ben de Ayşe gibi olacaktım “Allahım sana çok şükür” annem iyileşti.
Babam kurallar koymuştu annem için “annem artık zor işleri yapmayacaktı…”Ah anne bizim için uy bu kurallara .on gün uykularıma dikenler battı…Sofrada yemekler boğazımda düğümlendi…Sana çok ihtiyacımız var…
Annem hastaneden dönünce ikimizi de sımsıkı sarılmıştı ve hastanede hep yetim çocukları düşündüm demişti …Ağlaşmıştık.
Yetim çocuklar hiç unutmayacağım sizi…Yaralı yüreğinize aşına sayılırım ben de… diyordum ve babama yalvarıyordum anneme engel olması için. Ah annem temizlik tutkunu…
Annem dikkat etmiyor sağlığına…Bence çocuklarını çok seven anneler sıhhatini çok sevsinler…Ah o on gün…Annesiz geçen bir gün bile öldürücü zehir…İyi ki hastanelerimiz var. Bir anneyi kurtaran bir doktorun eli bin gün öpülmeli…