Kare: Lan olum ben bu daireden şüpheleniyorum.

Üçgen: Ne var olum güzel şekli var adamın. Kıskanıyorsun bence. Baksana tüm kızlar etrafında DÖNÜYOR.

Kare: Lan mal kızların gözü onun üstünde de, onun gözüde bizim üzerimizde. Bir tuhaf lan bu çocuk. Arkamı dönmek bile istemiyorum. Hem benim etrafımda da dönemezler şekil meselesi.

Daire: Ayhhh! Selam şekerler. Nasılsınız?

Kare: İyidir. İyi.

Üçgen: Sen nasılsın daire?

Daire: Bende iyimde kızların ilgisinden bunaldım. Ayhh!

Kare: Olum bu çocuk şey gibi lan.

Üçgen: Ney gibi?

Kare: Nasıl desem? Şey!

Üçgen: Ney a...?

Kare: Top gibi olum işte anlasana.

Üçgen: Bilmem ki abi, banada öyle geliyor. Top lan bu.

Kare: Olum şimdi bu akşam eve gidip.

Üçgen: Eee!

Kare: Banyoya girip. Bizi hayal eder mi?

Üçgen: Ne bilim abi? Eder mi? Eder.

Kare: Olum Biz bunla niye tanıştık. Adımız Şeye çıkacak yav.

Üçgen: Dışlama abi. Hepimiz geometrinin yarattığı şekilleriz. Yarın öbür gün benide dışlarsın sen.

Kare: Neden Dışlayayım olum?

Üçgen: Hani benim iç açılarımın toplamı 180 edebiliyor ancak. Sizlerinki benimkinin iki katı.

Kare: Yok be olum okadarda değil. Hayatta şekillerin ve açıların önemi yoktur. Hayata hangi açıdan bakarsan o açıdan yaşarsın. Bir fark varki ;daire olursan üzerine binen çok olur.