GİDENLER VE KALANLAR

• 5 Mart 2010 Cuma 23:03:53

GİDENLER VE KALANLAR

İnsanlar hep birilerine gitme gitme derlerde birileri hep bir yerlere gider. Giderken üzülürler mi üzülürler ama bu gitmelerine mani değildir. Neden çünkü bu kişiler artık büyümüşlerdir, yetişkin olmuşlardır. Hem yeni yerler vardır onları bekleyen; güzel, bilmedikleri ve yaşayacakları zamanlar vardır o bilmedikleri yerlerde. Peki gidenler yetişkindirler de kalanlar çocuk mudurlar? Kalanlar niye ağlarlar gidenlerin ardından. Kalanları ağlatan yalnızlık türküsümüdür? Karanlık soğuk duvarlar mıdır?

Gidenler vardıklarında uzaklara uzaklar artık yakın olmuştur. Çok geride bıraktıkları, ardında kalanlar uzak olmuştur. Artık kalanlara yanılır yana yakıla. Oysa ne kıymeti vardır ki terk ettikten sonra üzülmenin. İnsanlık hali işte hem gidilir hem yanılır. Çok yanılırsa geri de dönülür. Ama çoğu zaman geride kalanlar bırakıldığı gibi bulunmazlar. Uzaklık onları değiştirmiştir. Ha pardon yalnızlık türküsü mü demeli yoksa soğuk boş duvarlar mı?

Bu gitmeler, kalmalar ve geri dönmeler sonunda ruhlar acı hissetmez olur? Ve gidenlerin ardından ağlayamaz olur kalanlar. Gidenlerde artık daha yetişkin olur ve onlarda üzülemez olurlar uzakları kendilerine yakın ettikçe. Böylece çok kolay söylenmeye başlanır hoş çakallar ve güle güleler. Hayatta başarılar dilemeler. Yine görüşürüz demeler. Görüşülemeyeceği bilinse bile.

Her gidilenin ardından daha mantıklı düşünmeyi öğrenir kalanlar. Hatta gidilene teşekkür etmeler bile başlar. Hayatta kazandırdıkları tecrübeler için. Ve söylenen artık yalnızlık türküsü değil, özgürlük türküsüdür. Gidenler olurda kazara geri dönerlerse kalanlar artık onları niye geldiniz der gibi karşılamaya başlarlar. Çünkü onlar artık yalnız değildirler sadece özgürdürler. Ve en çok sevdikleri havada uçan kuşlardır. Kuşları seyretmeye başlarlar. boş vakitlerinde. Deniz kenarı bulduklarında martılara kayar gözleri. Fakat martılar kendilerinden daha özgür oldukları için kendilerini pek takmazlar ve orada özgür birilerinin kendilerini seyrettiklerini fark etmezler.

Kuşlar uçar. Özgür ve mantıklı kişiler onları seyreder gün batımlarında.
Uzakları da yakın etmekle meşguldür kuşları seyretmeyen diğer gidenlerde. Yaşam akar işte. Gidenlerin, kalanların ve kuşların arasında.

Akan yaşamın içinden düşündüklerim ve söylemeye çalıştıklarım.

SEVGİLERİMLE.