Çok çok güzel bir yazıymış. Geç de olsa okuduğuma memnun oldum.
Usta işi olmuş. Tebrikler.

Selamlar.

Neden se en zor zamanlarda kaçmak güzeldir çoçukluğa, çok kişiden,yakınlarımızdan duymuşuzdur ah bir çoçuk olsam diye,
hatta şarkılar bestelenmiştir, deminki şiir yorumumda dediğim gibi kainatı güzel yapan çoçuk olmaktı, ve dünya her zaman zor zahmetliydi.Tebrik ediyorum yine güzel bir yazı yine güzel bir anlatım :))

öyle güzel ki yaşanmışlıkların tadı.gecenin bu saatinde gülümsettiniz beni.
bayram mı oyun mu ,işte çocuk tadında bir anı.
sanki dün gibi , bu gün gibi.
yeni alınan rugan ayakkabının yastık altında uyunması gibi.
:))
teşekkürler

bir an kendimi bayram arefesinde hissttirdi bu yazı geçmişi annemi babamı hatırlattı annemin ölüm yıldönümde okumuş olmam tevafukmudur acaba .ahh o bayram sabahları bayram öncesi gece sabahlara kadar kalkıp kalkıp o bayrımlıklara bakmanın hazzını nerede yaşıyorum o büyüklerle geçen günlerin lezzeti nerede ?nerede o zamanların bereketi agız tadı .yokk üstad yokk artık kimseler kalmadı gönüldede o hazlar kalmadı sevgi ve saygılarımla...

Ben biliyorum ki

Siz yazılarınızı hep gerçek hayattan yazıyorsunuz

Ve siz yazdıkça, benimde çoğu zaman gözümde yaşadıklarım canlanıyor

Demek ki diyorum hepimizin geçmiş bayramlara ait iyi yada kötü birer anısı var

Şimdi kısacıkta olsa bende anımı paylaşmak istedim(kıskandı demezseniz eğer)

Bir bayram öncesi....memur çocuğu olduğum için ancak arife günü izin kullanabilirdi ailem ve o gün son hazırlıkların hepsi yapılırdı. Önce büyük bir hızla çarşı alışverişi yapılırdı sonraya kalıp zorlanmamak için. Sanırım 13 yada 14 yaşındaydım. Çok güzel bir kırmızı beyaz elbise aldı babamla annem. Birde ona uygun çok güzel bir çanta. Eve çok mutlu döndüm, ev işlerinde anneme yardım ettim, sonra soluğu komşumuzda aldım. Arkadaşıma yeni elbisemi ve çantamı göstermek istiyordum. Onun kıyafetleri zaten günler öncesinden alınmıştı. Onların maddi durumu çok daha iyiydi, benim kıyafetimden çok daha güzel ve çok daha pahalıydı elbisesi. Ama ben onu çok sevdiğim için ne kıskanmış nede aynısını istemiştim. Bir ara annem çağırdı balkondan sesini duydum bir süreliğine eve indim. Elbisemi orada bırakarak. Döndüğümde elbisemin etek kısmı makasla kesilmişti. Gözlerimde yaşlarla ne olduğunu sorduğumda küçük kardeşinin yanlışlıkla kestiğini, eğer istersem bana eski elbiselerinden birini vereceğini söyledi arkadaşım. Ben saflıkla inandım, ama elbisesini istemedim, elimde etekleri kesilmiş bir elbise ile eve döndüm, tabii gözyaşları içinde. Anneme anlattım olanları. Annem olgunlukla karşıladı ama olan olmuştu, bütün gece uğraşıp etekleri düzenlemeye çalıştı, ertesi gün mecburen yine o elbisemi giyecektim. Sabah kalktığımda elbisemin yeni halini gördüm. Kat kat olan eteklerden bir kısmı yok olmuştu ama olsun canım annemin çok büyük bir emeği vardı .

O bayram günü arkadaşım ve ailesi bize bayramlaşmaya geldiğinde yüzlerinin şekillerini hiç unutamam


Bayramlar olacak ,

İnşallah çocuklarımız hep mutlu bayramlar geçirir, hüzün görmez gözleri

Kutlarım Turgay Bey

Sevgimle arkadaşım

Ne kadar güzel bir anı! Bayramlıkların eskimiş halini gözümde öyle canlandırdınız ki, gülmekten kırıldım.
Bir de, babaannemi ve dedemi hatırladım. Eskilerin otoritesi bir başkaydı. Hem severdik, hem de korkardık.

Çok güzel, sıkmayan anlaşılır bir yazı.

Tebrik ediyorum... Sevgi ve saygılarımla...

Ülkenin tatsız gündeminde, bayram olmayan sabahında, bayramı yaşatıyor bize öykü, hem de hüznün sıcaklığında mutluluğu tattırıyor. Bütünüyle mükemmeldi yazı...

Ne güzel anlatmışsınız..Yaşadım..Hep nedense eskiye dairdir özlemler..Ah eski günler diye yad etmeler.Her şeyin belki o günlerde yaşandığı içindi geri gelmeyeceğini bildiğimiz günler..Büyüklere saygı hürmet vardı..Avucumuzun içine diğer kardeşler görmesin diye sıkıştırılan kağıt paralar..:)Bir halkalı şekerdi yüzümüzü pembeleştiren..Yeni entariyle uyumalar..Kırmızı pabuçlar...Beyaz kurdelelar...Ama işte herşey yitip gidiyor.Birtek bayramlar baki kalıyor..Kalsında ama eski tadı yok ,Ama eskiye özlem herzaman çok..Hatta pek çok

Selam ve Beka ile

Bayramlar heo olacak ama onlarla yaşadığımız insanlar yok. Yok demek yanlış aslında. Varlar. Hatıralarımızda varlar. İyi hatıralarda var ki yazıyoruz ve unutmuyoruz, unutturmuyoruz. Hani şair diyor ya beni bu güzel havalar mahvetti, Z sokak mahvetti... Çok duygusal, onun yanında o sahneler gözümün önüne gelince de eğlenceli bir yazıydı. Tebrikler efendim. Saygılarımla

Yaşama sırası, yaşatmak...

Çok etkilindim.Bir bayram hazırlığıyla Gözümde canlandı. En çok babanne yemeklerinin yokluğu yüregime oturdu.Babanneler hep güzelmi yapar yemekleri . Çok güzeldi hayallerle beslenen çocukluk. Tek kusuru zıplamak olan top.Nasıl unutulur.
Çok saygılar Suskunbiradam.
Evet, gelen, günü gelince ardına bakmadan gidiyor.Hayat bu
Yaşadıkca hafızalarımızda yer eden anılar hep güzel olsa ne güzel olurdu yaşamak
Yüreğine saglık.

Dede ve babaanne ile büyüme ayrıcalığına erişen çocuğun sıkıntılı halinin,o sevecen dede tarafından çözüme kavuşturulması
çok güzel anlatılmış.Yüreğinize sağlık,saygılar.

Geçmişte yolculuğa çıktık sizinle bende yaşadım o güzel duyguları
ama top değil bayram sevincini üstad affınıza sığınarak yazınızda bir şey dikkatimi çekti.
sanki Z lere takılmışsınız çokta güzel olmuş yazan yüreğinizi kutlarım efendim selamlar.

Ayrı bir kültürdür, dedelerle, ninelerle yaşamak. Çok farklı bir pencere açar insanın hayatına ve büyüse de kapanmaz o pencere.

Bu güzel anınızı paylaştığınız için, teşekkür ediyorum.

Saygılar.

Geçmişi çok güzel anmışsınız. Keşke sevdiklerimizi kaybetmesek, hep yanı başımızda olsalar ama olmuyor. Ama şanslıymış sınız ki size böyle güzel anılar miras etmişler. Bizimle de paylaştınız. Saygılarımla...