Bir benmiyim maskeler takmak zorunda bırakılan...Bir benmiyim zoru,hemde en zoru tek başına yaşamak zorunda birakılan,bir benmiyim... ?
Bir benmiyim hala kimlik savaşı vermek zorunda olan, bir benmiyim sorumluluklar zincirinde prangaya vurulan...Bir benmiyim içindeki beni susturan,sessiz haykırışları feryada dönüşen,yine feryatları sessizce kendine dönen...
Bir benmiyim başka hayatları görüp,görmüyormuş gibi yapan,devekuşu misali yaşamak zorunda bırakılan....Ne zaman doğdum,ne zaman büyüdüm,farkına varamadan ne çabuk geçti zaman.Yarınlara ertelendi hep umutlar,yarınlarda arandı gelecek diye beklenen mutlu zamanlar....Bitmeyen yarınlar,tükenmeyen umutlar,bir türlü gelmek bilmeyen mutlu zamanlar,Yinede yorulmadan,sabırla beklenen yarınlar,yarınlar,yarınlar...Hep varolacak yarınlar.
Ne tez geçti ömrüm,yaşlandım farkına varmadan...Aslında yaşlanan bir benmiyim,binlerce umut,binlerce istek,binlerce mutluluk,sabrın erdemine varan duygular,onlarda yaşlanmadımı benle beraber...Bir inatlaşmadır gidiyor bende,tıpkı donkişot misali yel değirmenleri ile savaşıyorum gözüm açık..
Kurtlarla,kuzunun savaşı var kuzucuklar adına...
Bir benmiyim yaşamla dansetmekten vazgeçmeyen,yorulmadan müziğin ritmine ayak uydurmaya çalışan...Tüm yoğunluğu hissederek ,yaşam ahengini oluşturmaya çabalayan...
HAYIRRR...Binlerceyiz biz,sesiz kalmak zorunda bırakılmış koskoca bir orduyuz,içlerimizdeki sesleri susturmak zorunda kalan koskoca bir orduyuz biz..Kimliğini yalnız kendinin bildiği,başkalarının verdiği kimliklerle yaşamak zorunuluğu olan bizler...Şairin dediği gibi, soframızdaki yeri öküzümüzden sonra gelen kadınlar,incecik elleri,kocaman yürekleriyle varolan,ama varlığını kabul ettirmekte zorlanan kadınlar,yaşam standartlarını başkalarının belirlediği kadınlar..
İş kadını oluruz,temizlikçi oluruz,bulaşıkçı,aşçı oluruz...
Yeri gelir yar oluruz,yeri gelir sevda oluruz....
Ana oluruz,eğitmen,öğretmen oluruz...
Herşey oluruz birden,hiçbirşey oluveririz aniden.....Kimse sormaz, birçok vasıf yüklenir küçücük omuzlara,bir çok ölçü hep bize göre.Yakıştırılmayan tek bir ölçü vardır İNSAN olduğumuz...Kimse bizi cinsiyet gözetmeksizin görmek istemez,Oysa biz, sadece öncelikle insanız.
Bu günün Türkiyesine,çağ atladığından söz edilen ama bugün bile bunların konuşulduğu o güzel ülkeme ve insanlarına...Üzgünüm ben hala kimliksizim...Benim hala, bir adım yok......




ferhan erdoğan
1 agustos 2001