- 1036 Okunma
- 15 Yorum
- 0 Beğeni
SON DEFA…
Çok sevdiği o başı aldı kucağına, usulca. İncitmekten korkarcasına. Yavaşça saçlarını düzeltti. Hep dökülürdü alnına, yaramaz çocuklar gibi. Ve hep kızardı “ Saçlarını neden taramadın? Yine darmadağınık görünüyorsun“ diye. Her seferinde anlatmaya çalışırdı. “ İnan bana taradım. Ama öyle inatçılar ki, ben geriye taradıkça onlar düşüyorlar. “
Gözlerini okşadı. Uyandırmaktan korkarcasına. Bakir topraklar gibiydi renkleri. Öylesine duru, öylesine sakin. Nasıl da içli içli bakarlardı. En kızgın anlarında sürekli gözlerini kaçırırdı, gözlerinden. Bilirdi; baktığı anda içinin eriyeceğini. Onun için kaçardı gözlerinden. Kızgınlığı geçmesin, öfkesi sönmesin diye.
Elini aldı eline. Avucunu dayadı yanağına. Alıştığı sıcaklık kapladı bedenini. Her dokunduğunda hissettiği sıcaklık yayıldı hücrelerine. Uzun, ince parmaklarını seyretti. Dokunduğunda içini titreten parmaklarına baktı, uzun uzun. Ne çok kavgayı sonlandırdığını düşündü o ellerin.
Bedeninde dolaştırdı gözlerini. Uzağındayken bile özlediği. Sarılmaya doyamadığı. Kendi bedeninden bile daha iyi tanıdığı güçlü bedene baktı. Bir gün mutfakta şakalaşırken öyle bir ittirmişti ki, kaşını çarpmıştı dolabın köşesine. Nasıl da üzülmüştü, gücünü kontrol edemediği için. Yarılan kaşından kanlar akarken sürekli özür dilemiş hatta ağlamıştı, kendi canı yanmış gibi. Onu incitmekten korkan bedenine baktı, bir kez daha.
“ Bana bir mendil verin “ dedi zayıf sesiyle. Uzatılan mendili aldı. O çok sevdiği başı ıslatan kanları temizlemeye çalıştı. “ Bir tane daha “ dedi. Ne kadar silmek istese temizleyemiyordu. Deli gibi bakındı etrafına. Dönen mavi ışıklarla kamaştı gözleri. Sonra bir adam gördü. Eğilmiş, üzgün gözlerle “ Özür dilerim. Nasıl oldu anlayamadım. Bir anda fırladı yola. İnanın bana “ diye yalvarıyordu, sürekli.
Yine sudan bir sebep yüzünden tartışmışlardı. Üstelik onun hiç suçu yokken kavgayı kendisi başlatmıştı. Haksız olduğunu bildiği halde, kulaklarını tıkamış, duymazdan gelmişti özürlerini. Ve o, her zaman yaptığı gibi, sakinleşmesi için zaman tanımak istemiş; koşmaya gitmişti. Eve dönmek için, parktan çıkıp karşıya geçerken, gelen arabayı görmemişti.
Elinde ki çiçek demeti, etrafına saçılmıştı.
Ona aldığı kır çiçekleri.
En sevdiği…
Papatyalar…
Son Defa
usulca aldım seni kollarıma
titreyen parmaklarımla dokundum
sevgiyle bakan gözlerine
bakmadın
öptüm
sımsıkı kapanmış dudaklarından
bekledim
seni seviyorum demeni
söylemedin
ısıtmak istedim
buz kesmiş ellerini
dolansınlar diye bedenime
sarılmadın
sonra
yabancı eller uzandılar
aldılar seni kollarımdan
ellerinin üstünde götürdüler
gitme
diye bağırmak istedim
seslenemedim.
Eser Akpınar
İzmir
03.03.2010
YORUMLAR
bu kalem farklı geçen hafta bizleri üzmüştü.....ama aramızda yakışanı yapmış....sayfasına yazılarına bağımlı olduk....tebrikler eser hanım her zamanki gibi fevkalade....saygılar
Eser Akpınar
Saygılar.
Sevgili Eser, öykü içimi yaktı. Allah kimseye sevdiklerini bu şekilde kaybettirmesin. Öyle ustaca anlatmışsın ki, olayın içine biz de girmiş gibi olduk. Başarılı kalemini kutlarım...
Sevgilerimle...
Eser Akpınar
Teşekkür ederim. Değer kattınız. Sevgiler.
Anlatım güzelliği, sadelik, akıcılık üst düzeyde. Konu da iyi seçilmiş. Hüzün içerse de ve ben hüzne bugün tok olsam da, etkiledi beni.
Kutlarım yazarı...
Selamlar...
Eser Akpınar
Şiir gibi bir yazı okudum.
Tansiyonum yüksek. Okumaya ara verirken 10 Puan ile destek veriyorum.
GÜNÜN YAZISI kabilinden bir yazı.
Kutlarım usta kalem.
Selam ve saygılar.
Eser Akpınar
Desteğiniz için çok teşekkür ederim. Saygılar.
Ne diyebilirim ki! Bu öykü ve şiir beni çok etkiledi.
Yazınızdaki bütün duyguları hissettirdiniz. Tebrikler usta kaleme.
Eser Akpınar
Saygılar
Bazen sevdiklerimizi hal ve hareketlerimizle,söz ve davranışlarımızla hırpalarız.İnsan olmanın özellikleridir bunlar.
Ani ayrılıklar,beraberinde pişmanlık, hasret keşkeler getirir. Çok içe dokunan bir öykü.Yüreğinize sağlık.
Eser Akpınar
Saygılar
Eser Akpınar
Saygılar
Söylenememiş boğazımıza düğümlenmiş sözler bazen çıktığını sandığımız ama o düğümde düğüm düğüm olmuş çığlıklardır. Haykırırız ama çıkmaz ses. Sevdiklerimizin her zaman yanımızda olacağı yarınlar hep yakın olsun..Çok etkileyici bir yazıydı. Yüreğinize sağlık saygılarımla..
AYSEL AKSÜMER tarafından 3/4/2010 9:07:22 AM zamanında düzenlenmiştir.
Eser Akpınar
Saygılar
Son kez...
Hep bir hüzün olur.
Ama yinede son kez olduğunu düşündüğümüz ağlamalar aslında başlangıctır.
Değer verdiğimiz her bir şeyin aslında bizim için hayatımıza kattığı anlamların farkına varırız..
Onun için-dir tüm hüzünlerdeki yolculuklar...
Selam ve beka ile
Eser Akpınar
Teşekkür ederim..
Saygılar
Eser Akpınar
Sevgilerimle...
ah bu sonlar,son defa görmeler........
insan neyi ,nerde son defa görecek olduğunu bilebilseydi keşke.
defalarca okudum,ve her defasında canım bir kez daha acıdı.
tek kelimeyle kusursuz bir paylaşımdı.tebrikler.saygılar.
Eser Akpınar
Teşekkürlerimle..
Sevgiler yüreğinize..