sana gül güzeli demem boşuna değil,
bülbül güle neden vermiştir meyil,
gülün naz ile açışına olmuştur mail,
aşkın beni mecnun eyledi, aklımı cahil...

Gül güzeli kalbimin ömründe tek açan gülü. Seni tanımadan önce yaban çiçeklerinin arasında gezip polen toplamaya çalışan arı gibiydim. Seni tanıdım ömrümün yalan olduğunu anladım. Tanıdım bal nedir öğrendim, balları tattım. Bundan sonra da bu mecnun yaban dikenlerine meyil verir mi dersin?

Çok merak ederdim bülbül neden sadece güle aşıkmış diye... Meğer gülmüş onu güldüren. Meğer sadece gülmüş onu sabaha kadar uykusuz koyan. Güllerin kokusuymuş bülbülü kendinden alan. Daha tomurcukken açılmaya çalışan gülün hıçkırıklarıymış bülbülü daldan uçurmayan...

Gül bülbülün aşkından habersizmiş. Bazen bülbülü uykuda yakalar güler geçermiş. Oysa güle bülbül gibi mecnun bir başkası gönül vermemiş. Bülbül uçmuş gül sahibini araya durmuş. Meğer kaybettiği aslında bülbül değil içinde özlem duyduğu kendisine verilen değermiş, vefa ve sevgiymiş...

Daldan dala kendini vuran gafil gönül,
Aşkın tadını gül ile almış garip bülbül,

Ne unutur gülün sevdasını ne de vefasını,
Seninle öğrendi bu mecnun aşkın esasını...

Gül güzeli sana olan sevdam ferhatın şirine duyduğu aşk gibi olsun. Mecnunu çöle düşüren aşk, sana olan aşkıma gönül koysun. Güneş Nuru Cemile, diğer yaratılanlar güneşe, mecnun leylaya, ferhat şirine ben ise gül güzeli sana mahkum, sana prangalı, sana köleyim...