Bu gün size toplumumuzun değerlerini bir bir nasıl kaybettiğine tanık olduğum bir olayı aktarmak istiyorum ;sabah erkenden kalkıp Dedeman a gitmek için Çallı durağına geldim saat 06-41 i gösteriyordu beklediğim halk otobüsü geldiğinde hemen bindim yer olmadığı için ayakta askılıklara tutunarak arkaya kadar yürüdüm otobüs Dedeman istikametine doğru devam etti otobüs okullu çocukların fazla olduğu bir yolcu bulunduruyordu çocukların kimisi daha uykusunu tamamlayamamış olmalı ki uyuklayanlar bile vardı otobüsün içi tiyatro sahnesi gibiydi sanki herkes bir rol almıştı gençler hikayelerini anlatırken en arkadaki de en öndeki de rahatlıkla duyuyordu bazan insan hangisini dinleyeceğine bile karar veremiyordu benim eskiliğimden midir nedir onlar bağırarak anlatırken ben duymaktan utanıyordum bazende kendimi eleştirip sen eski kafasın diye utancımı yenmeye çalışıyordum nihayet bir isyanlanla başımı doğrulttum hemen yanı başımda benim gibi ayakta yolculuk yapan bir han fendi "utanmıyor musunuz yaşlı adam düşecek ayakta duramıyor yer vermiyorsunuz terbiye yokmu? sizde " diyerek gençlere bağırıyordu sağ tarafa dönüp baktığımda gerçekten ayakta durmakta zorlanan iri yapılı yaşlı bir beyefendinin ne derece zor durumda olduğunu gördüğümde gençlerden bir kez daha utandım isyana dayanamayan sadece bir genç yerinden kalkıp ihtiyara yerini verdi isyanın kahramanı yanı başımdaydı taktir ettim hatta benim görmem gerekti dedim onun görmesini kıskandım işte dedim Türk anasının gerekirse edebi terbiyeyi saygıyı sevgiyi tanımayanlara tanıttıracak cesareti ve gücü var erdemlerimiz ocaklarda aşılamışsa beyinlere böyle patlayı verir horlandığında dedim hanfendiye çürümüşüz ,bu toplum iyice çürümüş dedim okullarda saygı sevgi öğretecek dersleri seçmeli yaptılar galiba dedim han fendi öfkeliydi vicdan dedi "bunlarda vicdan yok utandıracak vicdan"...