Yüreğimin en ucra köşesinden söylenmemiş sözlerimin gönül hecesi yarim.Nemli gözlerimle titreyen ellerim tutar kalemimi,dökülür teker teker aşkın harfleri...Esen rüzgarlar fısıldar hasretini,geceleri oturunca başucuma sensizlik,anlatır kıvranışlarım bitişimi.Yaşanmışların bedelini kime yüklemeliyimki?şimdi.Bİr ceset olmuşum sensizliğin gölgesinde.Hayata ve sana dair yitirmiştim heryimi,aşkımı,canımı,sevdamı o karanlık gecede.Bir tek hayalin canlanır oldu gözlerimin önünde,ben sensizliğin eşiğinde tükeniyorum ,hasretinin dibindeyim..Gel tut ellerimden beni bi daha bırakma,yada çek git yüreğimden,hayallerimden,savur at beni ölüm misali yalnızlığıma..Bu yaşanılanlar seni yüreğimin en başına koyduğum ,herkesten sakladığım içinmiydi?.Kimsenin ulaşamıyacağı,arayıpta bulamayacağı yollara götürdüm seni.Yürüdüğümüz her yola çizdim mutluluğumuzun resmini.Söylediğim her aşk dolu sözle tükettim sevda adına tüm sözcükleri.Şİmdi yürüğümüz yolların çukurlarıyla boğuşuyorum,düştükçe kalkmaya çalışsamda sensizlikteki sevdama tutunamıyorum..Renklerim solgun,güneş vurmuyor pencereme,seni kaybettiğim günden beri.Yalnızlık peşimde,ölümü hissediyorum ensemde,gücüm yetmiyor direnmeye.Öyle içimdesinki birden sen düştün yine gözlerimin önüne .
Sonra
çekmecemden bir zarf çıkarıp, adını yazdım. Büyük harflerle, yalnızca adını.
Adresini bilsem gönderir miydim, bilmiyorum. Mektup cebimde. Cebim yüreğime
yakın. Yüreğim sende. Sen yüreğime yakın. Öyleyse mektup sende.
BU KADAR İÇİMDESİN İŞTE..bu sana söylediğim son sözler belkide..