hani suskunluktu serin akşamlarda umutlara karılmıştık ömrümüzün bilmece köşelerinde
bayramsa biz mutlu ederdi her zaman
ağaçların telaşı yeşillenmekti
kıştan sonra
yarınlar sürekli bizi oyalıyordu
adanmışlık duruyordu üzerimize yakışan giysiler gibi

çaylar demlendi
kahvaltı geldi
3 can’dık sofrada
yüreğimizde bilinmezlik alfabesi
konuştuk hal dilince
birbirimize bütün olduk
böylece

yakında mıydı özlemim
doğamda atlıların geçtiği yerler hala duruyordu VE BEN O YERLERDE ARADIM EN GİZEMLİ YANIYLA ÖLÜMLERİ.ölümlerde bir bayram sabahı geçtiler.ben de var mıydım o arada farketmedim bir türlü.yani insan kendi ölümünü görebilir miydi?sordum.yanıtı çok derindi.
yani bir anlamda yanıt alamadım.olsun varsın.girdiğim sarayda kral bendim nasıl olsa.

sonra 3 can dışarı çıktık.ben krallığı verdim.üçümüzde yeniden buluşmak için sözleştik bilinmeyen zamanda bu sarayda.