MAZİYE TANIK

• 29 Ağustos 2006 Salı 13:02:04

Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.

Artık yalnızlık değildi oyuncağı yaşlı adamın.Kendi kendine masal anlatmayı öğrendi farkında olmadan.Önce kol saatinden başladı. Farketmemişti 80 küsür yaşına kadar. Oysa ne çok şeye tanıktı; akrep te...yelkovan da...Gelip geçen sadece eskimiş kordonlardı.
Düşündü de;sevdiğiyle ilk buluşmaya onunla gitmişti.ondan bihaber.O kolundayken yaşamıştı ayrılıkları.En sevdiğini,babasını, onunla birlikte uğurlamıştı bu hayattan.Onunla evlenmişti.İlk baba olduğunda yine kolundaydı.Eşinin hastalığını öğrendiğinde,farkında olmadan o da tanıklık etmişti.Ağladığını ilk o farketti.O bildi,kimseler bilmedi ondan başka.Evladına attığı ilk ve son tokatta o da onun canını yakmıştı uyarırcasına.
Kireçlenmeleri daha fazla yakmasın diye canını, her ovuşturduğunda dizlerini, kordonunun metali çizdi diz kapaklarını.Taa geçmişe dönüverdi birden.İlk heyecenlarını ona defalarca bakarak yaşadı Aslanlı Park’ta.Bir saatine bakıyordu , bir elindeki çiçek demetine.İlk iş başvurusunda yanına yine o vardı.İlk HAYIRlarda,EVETlerde...Maziye tanıklık etmişti bilmeden,anlamadan kol saati.Onun kadar biliyordu, onun kadar tanıdıktı geçmişi.
Yavaşça doğruldu yerinden.70 yıllık baba yadigarı saatini çıkarıp kollarını sıvazladı..."Babam gibi bende gideceğim ama sen hala burda kalacak ve maziye tanıklık etmeye devam edeceksin.Benden sonrakilere sakın anlatma hiçbir şeyi aramızda...SIR"