Şair ve dalkavuk

• 19 Şubat 2010 Cuma 13:30:29

Bazı yorumları okuyunca aklıma bir ozanla bir şahın arasında geçen diyoloğ anımsadım.
Halbuki eleştirmek insanı daha çok geliştirir.Nedense kültürümüzde pek olmayan bu durum,binlerce yıldır bizi biçimleyen biat kültürüyle birleşince yorumlarımızı da olumsuz etkilemeye devam ediyor.Kimse alınmasın aklıma bu fıkra geldi.

Derlerki Şah kendini büyük şair sanıyormuş.
Oturur şiir yazıyor, çevresinde oturanlara okuyormuş.
Tabi dinleyen dalkavuklarda alkış çalıyormuş.
Bütün şiirlerinin alkışla karşılandığını gören şah, kendi zamanında İran’ın en büyük şairi Kani’ yi sarayına davet etmiş.

Kani çaresiz gelmiş, Şahın karşısına oturmuş
Şah demişki:
“Kani, yazdığım şiirlerimi şimdi okuyacağım, dinle, sonra şiirlerim hakkında düşüncelerini söyle”
Kani: “Tamam şahım,” demiş.
Şah başlamış şiirlerini okumaya, Kani’ den alkış beklemiş, ama Kani öylesine sessizce dinlemekle yetinmiş.
Şah şiirlerini okumayı bitirince:

“Kani nasıldı şiirlerim?” diye sormuş.
Kani bu, doğru neyse onu söyleyecek:
“Şahım yazdıklarınıza şiir bile denemez, şiir olarak değerlendirirsem, çok berbat” demiş.
Şah kükremiş: “Atın bu hayvanı ahıra!” demiş.
Ve Şahın dalkavukları Kani’ yi ahıra atmışlar, bir de öküz gibi bir direğe bağlamışlar.

Aradan bir ay geçmiş. Şah kendi kendine bir af çıkarmış:
“Gidin Kani’ yi getirin, Şah seni af etti deyin” demiş
Kani’ yi ahırdan alıp, Şahın karşısına çıkarmışlar.

Şah: “Bak Kani, yeni şiirler yazdım, otur dinle!” demiş
Kani Şahın karşına oturmuş, Şah yazdığı şiirleri okumaya başlamış, bir müddet sonra sormuş:
“Kanı nasıl buldun yeni şiirlerimi?”
Kani: “Şahım ben tekrar ahıra gitmek istiyorum” demiş.

Gerçek ozanlar, bedel ödemek pahasına da olsa doğruyu söyleyenlerdir.