Önündeki kağıdı öfkeyle buruşturdu ve diğerleri gibi odanın ortasına fırlattı.Akşamdan beri hiç uyumamış aynı cümleyi tekrarlamış durmuştu.Ağlamaktan kızarmış gözlerini oğuşturduktan sonra kafasını kaldırıp odanın içine baktığında buruşturulup atılmış kağıtları gördü. Elindeki kahve fincanıyla camdan dışarıyı seyre daldı bardaktan boşanırcasına yağmur yağıyor sokakta kimsecikler görünmüyordu. "Bu havada kim çıkarki dışarı" diye düşündü.Kapı zilinin çalması onu kendine getirde. Ama gereksiz biridir nasıl olsa diyerek açmamaya karar verdi. Uzun zamandır pek kimseyle görüşmüyordu arkadaşlarıyla arası iyi değildi.

Uyandığında akşam altı olmuştu.Uzun süre uykusuz kalınca saatlerdir deliksiz bir uyku çekip kendine gelmişti.Miskinlik yapmak istedi ama ertesi günkü sınavı aklına gelince kalktı.Bir taraftan ders çalışıyor bir taraftan da kafasının içini kemiren düşünceden kurtulmaya çalışıyordu. Kapının tekrar çalmaya başlaması onu ikinci defa düşüncelerinden uyandırdı. Amma sık çalınır oldu bu zil de diye söylenerek kapıyı açtı. Kapının önünde donup kalmış ağzından tek kelime çıkmamış tüm vucudu kasılıp kalmıştı babasını karşısında görünce.

Evin tek çocuğu olan Erkan,annesi onu doğururken ölünce tüm hayat mücadelesini babasıyla birlikte vermişti. Hiç birbirlerini kırmamışlardı en son Erkan’ın kapıyı vurup gittiği güne kadar.Sevdiği kızla evlenmesine babası karşı çıkıp "oğlum o kız bize ayak uyduramaz hem kıza hemde kendine yazık etme "demişti. "bizde onun istediği yerde istediği gibi yaşarız diye cevap vermişti babasına. Demek köklerimizin bağlı olduğu, atalarımızdan bize miras toprakları bırakmayı düşünüyorsun o zaman şimdi git ve bir daha dönme demişti. Babasının ilk defa kendisiyle bu kadar sert konuşması karşısında kapıyı vurup gitmişti.

Otobüsten iner inmez Aslı’yı aradı ona evlenmek istediğini söyleyecekti. Ama telefon konuşması bittiğinde ilk pişmanlığını yaşamaya başlamıştı. Aslı arkadaşlığını daha fazla sürdürmek istemediğini söylemiş görüşmeme kararına saygı göstermesini istemişti. Hiç bir şey sormadan telefonu kapıtmıştı Erkan.Babasına yaptığı haksızlığın savaşını çok verdi içinde ama arayıp ona haklı olduğunu söyleme cesaretini bulamadı kendinde.

Kapının önüde zaman durmuş her ikiside birer heykel gibi donup kalmışlardı.Bir müddet sonra içgüdüsel bir hareketle birbirlerine sarılmışlardı.

Sabah zile basanın babası olduğunu ve adamcağızın onu beklemek için akşama kadar kapıcıyla birlikte soğukta oturduğunu öğrenince kendisine öfkesi tarif edilemez bir haldeydi.

Kapıcıya çöpleri vermeden önce yaşlı adam, kağıtların içinde önemli bir şey olabilir düşüncesiyle kontrol etmişti. İlk kağıdı açıp okuyunca gözünden akan yaşa engel olamadı diğerlerine baktığında da aynı şey yazılıydı. BABA SENİ ÇOK SEVİYORUM .

Erkan masanın üzerindeki düzeltilmiş kağıtları görünce önce anlam veremedi. Kendi yazdığı kağıtlar olduğunu görünce hiçbir şey söylemeden başını önüne eğmişti.

Yaşlı adam gitmek için ayağıa kalkmış çantasından çıkardığı kitabı oğluna verdi ve çıkıp gitti. Kitabın üzerinde SENİ SEVİYORUM DEMEK BU KADAR ZOR OLMAMALI yazıyordu.