Varlığın Sınırları

• 17 Şubat 2010 Çarşamba 16:16:06

""Varlık ölmekle son bulmaz diyen Sokrates"",Tanrı ölümle sadece insanları dener diyen Herakleytos ve daha nice düşünürün varlıkla ilgili söyledikleri ,bazen sadece kendilerince doğru olarak kalmış, bazende çeşitli çevrelerce benimsenmiştir..Ben bu düşünürlerin aksine Tolstoy’un dediği gibi;"Ölüm, uyku halinden başka bir şey değildir ve insan tekrar uyanmak için uyur,uyuyupta bir daha uyanmayacağımızı bilseydik asla uyumazdık" demesinden yanayım.
Çünkü varlık, başlıbaşına ;yaşama ve yaşadıklarından haz alma çabasıdır.Her şey anlık bir biliniç yoklamasından başka bir şey değildir.Yaşadığı anın tadını çıkartmaktan yana olan,Seneka""Yaşadığım en güzel an, içinde bulunduğum andır demesi gibi.Varlığı ölümle ilişkilendiren akıl ilkelerine karşı gelmiştir. Her gün çevremizde görmeye alışık olduğumuz yüzleri bir gün görmeyeceğimiz malumdur.Lakin her varlığın bir sonu ve her sonun bir başlangıcı olmalı;Kışın sararan yaprakların yeniden yeşerdiklerine şahit olmuşuzdur.Ve daha nice varlığın bu zaman mekanizmasında hayat bulması, yeniden doğup ,yeniden ölmeleri , varlığın ve yokluğun mutlak bir hakimiyetin elinde olduğuna delildir.Sehekes pare""Yarın öleceğimi bilsem onun için ne yapacağı mı düşünürüm demesi"Belirsiz bir anlık yok olmaktan bahseder.Varlığı sadece insan hayatının kısacık ömrüyle ilişkilendirmekte doğru olmaz tabiki.Büyük iskender’in ;""Bir sevişirken birde uyurken öleceğimi anlarım ,çünkü bu hazlar geçici olmakla beraber sürekli bir hayatın olacağını gösrir "demesi ilginçtir.
İnsan varolmadan kendisi için hazırlanmış bir düzen vardı zaten .Yıldızlar ,galaksiler,yeryüzü ve gökyüzü bütün bu ihtişamıyla ,insanların daha iyi hayat sürmesi için yaratılmıştı.Allah bu kadar cömertken, insanlardan sadece görevlerini yerine getirmesini istemiştir.Onların erdemli olmalarını,hırsızlık yapmamlarını ve dürüst olmalarını öngörmüştür.Oysa insan yapıcı olmak yerine ,yıkıcı eğilimlerini geliştirip kendi sonlarını kendileri getirmişlerdir.Sonsuz olan varlığa bir son eklemişlerdir.

Fikret EDİŞ
Varlı irdelemesi.
DN:3