Keşke demek istemesemde hayatta kaç kere keşke demişimdir kim bilir? işte bunlardan bi kaçı:
Keşke; para denen şey olmasada onu kazanmak zorunda kalmasak.
Keşke; kendimizi birşeylere mecbur hissederek sınırlar çizmesek hayallerimize.
Keşke; çalışmak zorunda olup farklı kişilere karşı farklı kişiliklere bürünmesek.
Keşke; herkese herşeyi en sade ve en samimi haliyle söyleyebilsek.
Keşke; hergün o,şu,bu ne der diye gardrobu boşaltıp bugün ne giysem demesek.
Keşke; en mutsuz anlarımızda ansızın gelip kapımızı çalan davetsiz misafir yalnızlık olmasa...
Keşke; bize gülen yüzlerin ardını tıpkı ayna misali seyredebilsek.
Keşke; kimseye hesap vermeden ansızın gidebilsek. Sadece yolculuk yapmak adına.
Keşke; okulda önce dersleri görüp sınav olurken; hayat denen düzeni bozuk yaşayışta da önce sınav olup sonra ders çıkarmak zorunda kalmasak.
Keşke; başkalarının ayıbını açmak yerine, kapatmak da gece gibi olsak.
Keşke; gerçekten ama gerçekten özgürlük olsada onun rengini,kokusunu,mutluluğunu gönülden tadabilsek.
Ve bir keşke daha,
KEŞKE KEŞKELER OLMASA...