Zaman ilkokuk üçüncü sınıflı bir zaman.
Başımdan geçen bir anıyı boş sayfaya karalamak ve siz değerli gönüllere okutup paylaşmayı istediğim bir anı oldu benim için. Üçüncü sınıfdayken; sınıf öğretmenimizin bizleri okul bahçesine çıkartıp, mendil kapmaca denen bir oyunu oynatmıştı bizlere. Herkes karşısındaki rakipten önce mendili kapma hesaplarıyla mücadele verecekti.Şans ise benim bedbaht şansımdır ya: Karşımdaki rakibim benden iri yapılı, uzun boylu, yerinde bir arkadaşımızdı. Aklımdan mendili kapmadan mendili tutan kişinin yanına ulaştığımda kenara çekilmeyi planlıyordum.Bedenli biri karşımdaki rakibim... Üzerime gelirse beni dozer gibi ezer diyordum kendi kendime. Çünkü ozamanlar kısa boylu ve halen şuanki halimde olduğu gibi, zayıf birisiydim. Sıra bize gelmişti. Sıra bize geldiğinde öğretmenimiz bana seslenip; bundan önce mendili kapıp alırsan helal olsun sana demişti. Bense içimden mendili bırak öğretmen, bundan kurtulmanın hesabını yapıyorum diye düşünüyordum kendi kendime. Can benim canım, mendili almasamda olur dedim içimden. İşte dananın koptuğu an, o an oldu. Ve koşmaya başladık, son durağa ulaşınca sola kırayım derken; rakibimde koştuğum yere koşarak uzun araç bir tır’ın taksiyi ezdiği gibi, rakibimde beni ezmişti... Yere yapışıp ölüp bittiğim an oldu dedim birden. İkimizde çarpışınca bir metre yere serilip kaldık. Öğretmen bize baktı ve birden seslendi... Rakibime ne yaptın lan ayı derken, banada bakıp gülerek sordu? Helal olsun sana, nasıl devirdin bu deveyi dedi. Benimde canım yanık bir halde öğretmene boşverin hocam öldüm ben, feleğim şaşık bir haldeyim dinlenmek en iyisidir demiştim. Tövbede etmiştim bu oyun adına. Oynamam bir daha bu oyunu, oynarsamda bu rakip karşıma çıkmasa en hayırlısıdır bu dünyada. Bu oyunu okul yıllarında oynadığımız zaman, ne o rakibim benim karşıma, nede ben o rakibin karşısına çıktığımız olmadı. Gün o günden bugünedir, aklıma pek gelmiyor bu oyunu oynadığımı. Aklıma geliyor olsada, başımdan geçen öldürücü çarpışma olur her zaman. Sadece unutlmayacak olan o zaman olacak...

~~ Mehmet Taş ~~