Aşk Ölme Vaktin Geldi

• 16 Şubat 2010 Salı 14:00:03

__Ne gereği vardı bunların... Sen geldin ya, yeterdin bana.
Ayakta durma lütfen. Gel, gir içeriye.
Adın neydi sahi? Hafızam oynatıyor bu sıralar beynimi.

Aa, evet tabii ki, hay aksi. Kusuruma bakma e mi. Unutmak ancak sevenlerin işi... Halbuki ben... Şey... Neyse dinlen sen. Hemen bir kahve pişirip geleceğim. Nasıl içersin kahveni? Az şekerli, orta? Anladım şekersiz olacak, peki.

Eveet... Kahvelerimiz de hazır. Buyur soldaki senin, şekersiz olanı yani... Afiyet olsun.
Eee, neler yaptın görüşmeyeli?
Yaa demek ki hep gezdin, dolaştın.

Oh ne iyi etmişsin. Benim yerime de gezseydin o yerleri... Ne oldu rehavet mi çöktü sana da, benim gibi? Bekle, az sabret.

Yatağını hazırlayayım bari, müsaadenle... İşte geldim! Haydi kalk değiş üzerindeki giysileri. Al bunları, daha dün yıkadım, temiz temiz giy.

Haydi şimdi de yatağına uzan. Nasıl, beğendin mi? Yastığın kuş tüyü ile dolduruldu. Nasıl yumuşacıklar değil mi? Oh... Aman aman ne iyi.

Şimdi sana bir sürprzim olacak. Yalnız önce ışıkları kapatmam gerekiyor. Hah... Tamam... Çok heyecanlandın, değil mi? Ben de heyecanlandım, kesinlikle çok heyecanlandım! Öyle heyecanlandım ki... İlk defa katil olacağım. Yastık kalbinin üzerindeyken kendini nasıl hissediyorsun ha, İyi değilsin elbette.

Çünkü ölmek üzeresin, tüm gücümle seni boğuyorum, iliğine kadar hisset Aşk!
Ölümüne sevdiğim senden, ancak öldürerek kurtulabilirdim...

Aşk Nihayet kurtulacağım senden, bundan böyle esirin olmayacağım... Ne oldu ha?!
Geberdin mi yoksa Aşk? Birden sesin kesildi... Aşk...
Aşk, Hey! Aç gözlerini. Ne olur ölme! Acına razıyım, yeter ki beni terk etme...

Nurcan Talay