KARAKIŞ DİYARI-2.DÖNEM (UZAK DİYARIN PERİSİ)

• 15 Şubat 2010 Pazartesi 22:55:01

Bir düşle başladı bu hikaye.
Gözlerimi hiç kapatmamak üzere yummayı dileyip,
Karanlığa yumduğum o acı günde,
Gölgeler arasından bir sis göğe doğru yükseliyordu.
Bu görüntü ruhumda bir kıvılcım gibi parladı,
Merakla izledim ardından karanlığı boğan sisin etrafa yayılışını.
Yavaşça siyahı griye ve de ardından beyaza çeviriversi sis.
Ardından bir yoğun buğuyla hislendi ortalık,
İçimi ıslak bir hüzün kaplıyordu,
Hava inanılmaz soğuk,
Tarih karakışın başlarını gösteriyordu.
Soğuk bedenimde buz keserken,
Yüreğime doğru ilerleyen bir sıcaklıkta,
Nursu bir tenin ışıltısı göründü önce.
Üzerine çiğ yağmış yemyeşil kırlar gibi huzur verici,
Bulutlar gibi yumuşak,
Dağlar kadar yüksek,
Ve de umman gibi engin...
Giderek artan şiddetiyle bedenimi ele geçiriyordu bu nur,
Yükseliyor ve ufkumun her zerresini kendisiyle dolduruyordu.
İçimde bir muamma ve çocuksu bir heyecan hasıl oluyor,
Garip bir korku bedenime bedenime yerleşiyordu.
Gönüllü oldum bu başlangıca,
Dipsiz bir kuyuya fırlattığım naralar,
Yankılarıyla geri dönüşlerinde,
Farklı bir sesi de ardından taşıyordu o gün,
O ses farklıydı,
Çok ötelerden bir sesti.
Masallar efsaneler diyarından geliyordu yurduma.
Ki bilirim bu diyarda ceylanlar sekmez dağ bayır,
Ahu gözleriyle meraller ışıldamaz karakışlarda,
Bu ses ve bu güzellik bir başka diyardan teşrif ediyordu,
Ve gözlerim buna şahitti.
Ardından hayatıma akıp girdi hayali,
Ben ona alışmaya çalışırken gece kararıyordu,
Gündüzler bir dehlizden gecelere boşalıyordu,
Gözlerim ürkek bakışlarıyla süzüyordu uzak diyarın bu perisini,
Hayranlığını ve aşkını gizlemeye çalışarak,
Uzunca bir zaman sürdü bu saklanışlar,
O gecedeyken ben yıldızların ardında saklanırdım,
O gündüzdeyken se gölgelerde kaybolur giderdim mahçup mahçup
İçimde büyük bir aşk kök salıyordu ve ben bunu hissediyordum,
Günler bir hengameyle yarışır oldu kaderle,
Kadere kederi karıştırdı umutlar,
İçimde can bulan hisler,
Ete kemiğe bürünüyordu ve bu aşk doğmak üzereydi.
Ocağın buz tutan gecelerinden birinde,
Güneş batıdan doğmuştu,
Karanlık bir diyarın bulvarlarını,
Batının asi güneşi aydınlatıveriyordu o karakış...
Dünyama ve yurduma doğan bu güneşin şavkıyla nurlandı duvarlar,
Soğuk kemerleri saran bir sarmaşık şevkatiyle,
İçimdeki tüm kederleri sarıverdi kolları.
Bitmeyen bir rüyanın ,
Hiç bitmeyecek çocuğuydu aşk,
Aşk bir gecede doğmuştu,
Güneş batıdan doğup geldiğinde,
Doğunun kaderi değişiyordu.
Doğunun bahtında güller yeşeriyordu.
Aşk yetişmişti,
Sen gelmiştin,
Yeni bir çağ başlıyordu güller diyarında.
Ebediyete saplanan güneş,
Gözlerini ikinci çağına açıvermişti o gün.
Yeni dönem başlamıştı,
Bu dönemin adına,
"UZAK DİYARIN PERİSİ"adını verdiler.
Karakış diyarının efendisi,
Uzak diyarın perisiyle gönül nikahı kıydılar.
Ve Uzak Diyarda İkinci dönem başlamış oldu.