Sevginin ilkinden sonuna dek, düşünülecek günlerdir, dünyamızda on dört şubatlar. Sabahlar çok güzeldir,her gören gözler ve duygular için. Yaşamak serüveni sürmektedir
güneşin ışıkları sıcaklığında. Sevmek tüm canlılar için bir öz ve mucizedir.Sevmekledir ilk
yaşam çünkü.Gözlerin duygulara duyulara serdiği hazzın alevi aşkın ışığıdır.İlk yazılı aşk
günümüzden beş bin yıl öncesinde,Sümer Kent Devleti’nin kralına, bir Rahibenin aşkı,yaz
dığı mektubu tabletlere kazınmış,günümüze dek uzanmışsa, öncesi de vardır..Tabii ki,aşk
üzere yatılmıştır o halde yaratılanlar.Tanrı aşkı yaratmasaydı,insan güzelliği dünyamızda
neye yarardı? Sevgisiz aşksız,oluşan birlikteliklerin tadı tadılsa da, bir sası lezzettir o haz
ve duygu. O haz ve duygu şiirin tarihi,aşkın tarihidir.Yazılmamış aşkların karanlıklarında
çok özel uzunluklarda sevgilerin yaşandığı dünyamız,aşkın güzelliğin de, sevenlerin kurdu
ğu özgürlüğün devri olacaktır sonuçta.
Atılan temel, sevgi aşk bağlarıyla örülemediyse,varılamaz o yuvanın sonunun son
güzelliğine, kurulan kurgu bozulur sonuçta. Hele zor ile,töre möre ile, oluşursa Doksan yıllık evliliğin mutluluğu kutlanırken,başka ne denebilir ki?
Gözlerin en derininden,yüreğin en yumuşağından, güzelliğin aşka akışı yoksa,
sunulmazsa; sevgide oluşmamıştır aşkta,ve barışta. Onun için,kurgulanan sevgi,yapaylık
içinde sürer mi? Hangi varsıllığa sararsan sar,aşksız sevgisiz yol sonuca varamaz.Tatlı de
ğildir, sasıdır. Aşk özgürlüğün, çiçeğinde sevginin açılışı olmalıdır gönülde.Bahara yavaş
ca giden bu yol ,ondördünde başlar,sevgi kırlarında,ilk yeşerir, bence, işte On dört Şubat
Sevgililer günü,Yartılanı sevmektir,Yartan’ dan dolayı aşkla,aşk yaratımın başlangıcıdır
denilemez mi? SEVGİ VE SAYGILARIMLA ...
Mehmet Paşakahyaoğlu..15 Şubat 2010,,