Değerli "AKBAŞ",çok güzel bir konuya temas ettiniz ancaaak bu konu kimlerin dikkatini celp ediyor ki, ebeveynler olarak. Yıllar önce muzır neşriyata ceza kesildi diye kıyameti koparanlar, o MUHAFAZAKÂR dediğimiz, kişilerin alın terleriyle verip aldığı GAZATE müsveddeleri idi.

Muhafazakâr kanal kelimesine ben katılmıyorum. Onların derdinin insana yatırım olduğuna da inanmıyorum. Ha onlarda bir çeşit yol bulmuşlar sözüm ona kendilerine yakın sandıkları izleyiciyi değişik şekilde adapte edip esir ve tesir altında almaya.
Bir arkadaş bana “COLA” uzattı iç diye ben hayatımda iki kez içtim iki kezde baş ağrısından kıvrıldım,dedim bana ne dese bu kola turka “cola”sıymış,işte nasıl sömürüldüğümüzün kısaca özeti bu değil midir?.
Umudum yazınız geniş kitlelere kulaktan kulağa yayılırda bir güzel netice alır..

Duyarlı yüreğini içten gönülden tebrik eder, tüm güzellikleri arzu ettiğin şekilde yaşamandır. Saygılarımla Hüseyin DAĞLAR...

Aşk meşkten başka, eğitici öğretici hiçbir özelliği olmayan diziler sebebiyle,nerdeyse ana okulu öğrencisi çocuklarımız bile sevgili arayışındalar.Yalnız ahlak yoksunluğu değil,.güzel Türkçemizin katledilmesinden tutun da,laubali konuşma stajı yaptırmaları da caba.

Benim de en çok muzdarip olduğum konulardan birisi bu diziler.
Bir misal daha vermek istiyorum yazınıza ek olarak. Öğrencilerin okulda geçirdikleri zamanı konu alan bir kaç dizi var. Bunlar sizce öğrencilere ne kadar faydalı oluyor. Bence hiç faydası yok. Aksine çok zararı var. Sizin de dediğiniz gibi izledikleri okul dizileri sayesinde artık dersleri önemsemiyorlar. Peki dizilerde ne anlatılıyor;
Sevgili bulma yarışları, öğretmenleri ilim adamı sıfatından çıkarıp alay edilmesi ve kale alınmaması, laubalilik, serserilik ve tembellik... Nedense şimdiye kadar bu tür dizilerin hiç birinde başrol oyuncunun okulun en çalışkanı olduğunu görmedim. Hep en işe yaramaz başrolde oluyor...

Yazdıklarınız destekliyorum vesselam...

Katılıyorum efendim ,tv kanallarında eğitici birşey yok...
Okul bahçesinde gördüğüm bir sahneyi yazmak istedim.Şöyle Erenköy'de okulun bahçesinde gördüğüm çocuk oyunları beni dehşete düşürdü ;çocuklar kız ve erkek tenefüste ,katıla katıla gülüyorlardı durdum ,çocuk oyunlarını seyretmek çok keyif verir bana..Biri Hülya avşar ,olmuş diğeri de yabancı erkek sanatçı,Hülya Avşar rolündeki çocuğun poposunu çimcikliyor ve katıla katıla gülüyorlardı etrafına toplanan çocuk öğrenciler,işte tv kanallarında reyting alan sanatçılarımız yeni nesile öğrettikleri hayret ettim doğrusu çok acıydı...
Saygılarımla ...

Oya gedik tarafından 2/25/2010 11:32:19 AM zamanında düzenlenmiştir.

Geçtiğimiz günlerde hemen, hemen benzeri konuyu içeren birkaç yazıya da benzer yorumları yapmıştım.

İnsanoğlu her yeni teknolojik, mekanik, dinamik buluşu amacının dışında kullanarak mucitlerinin öbür tarafta kemiklerini sızlatacak kadar aykırı gitmiştir. Nedense demeyeceğim zira tonlarca sebep bulunabilir zorlanmadan, en basitinden menfaat adına ne kadar ameliye varsa. Evet, amacı dışında ve başka amaçlar adına.

Herhalde günümüzde en güncel ve geçerli amacı dışında kullanılan icatlar telekomünikasyon sektöründedir desek yanlış olmaz. Telekomünikasyon’un sözlük manası şöyle; “Haber, yazı, resim, sembol veya her çeşit bilginin tel, radyo, optik vb. elektromanyetik sistemlerle iletilmesi, bunların yayımı veya alınması”. Dikkatle baktığımızda “telefon, televizyon, radyo, bilgisayar” ne kadar amacına uygun kullanılmaktadır. Yüzde on bile değil, yazık. Hele, hele bu cihazların sosyal tahribatının yanında promosyon olarak verdiği eşantiyon rahatsızlıkları hiç dikkate alan yok. Profesörler, doktorlar bas, bas bağırıyor “peynir ekmek yer gibi radyasyona maruz kalıyorsunuz hooop”. Ladesin bu kadar bile bile olanına acep ne denir bilmem ki

Bilir misiniz Nasrettin Hocanın bindiği dalı kestiği bir fıkrası vardır. Oradaki gibi bir dal kesmedir gidiyor da, kim kimin dalını kesiyor orası karışık. Ya da klasik söylemdir “Bu gemi batarsa hep beraber batarız”. İşte onun gibi bir şey. Fakat milletimiz o kadar “ekstralarç” içkafa yapısına sahip ki herkes “dünya yansa bana ne, bir bağ samanım yok” tevekkelliğinde. Elden bir şey gelmediği için sadece tevekkelliğinde bu kadarı fazla ama diyeceğim.

Kendi adıma vicdanımı rahatlatmak için türlü mazeretler üretsem de, “hayır, hayır yerli dizilerin hiç birisini seyretmiyorum, o kadar ki midem bulanıyor, sinirlerim geriliyor, daha 3G’em bile yok” diyerek. Heyhat illa bir yerlerden açık veriyorum.

Maalesef ki bende bir futbol hastayım işte. Tek tesellim hastalığımın “iflaf olan” cinsinden olması. Sahi futbol bir spordur değil mi. Neee yayın ihale bedeli 2 milyar dolar mı olmuş. Deme yahu.

Yok, be spordur, spor. Sporduuur.

Saygılar, selamlar

katıldım her satırınıza.

saygımla.