Yağmur damlaları şemsiyesini hafif hafif okşarken yürümeye devam ediyordu.Evinden bayağı uzaklaşmış deniz kenarına inmişti.Çok geçmeden yorulup banka oturdu.Denizi izlemeye başladı.Damlalar denize düştükçe çok hoş bir görünüm kazanıyordu.Bazen sırf bu huzur verici manzara için sahile indiği olurdu.Bu da onlardan biriydi.İçinde hissettiği sonsuz boşluğu doldurmak için geliyordu belki de.Burada saatlerce oturur sıkılınca giderdi.O damlaları içine akıtıyor,yalnızlığın kirlettiği kalbini temizlemeye çalışıyordu.Yalnızlığın korkuttuğu kalbine güç vermek istiyordu.Bulutlardan düşen her bir damla,onu mutlu eden tebessümler yaratıyordu.Sesleri onun için mavi senfoniler kuruyordu.Kalbi için mavi senfoniler kuruyordu.Sonra ıslanmak istedi ve şemsiyesini kapattı.Artık o minik damlalar aylardır kestirmediği uzun saçlarına düşüyordu.Gamzelerinden süzülen damlalar onu mutlu ediyordu.Onu üzen duyguları alıp götürüyor,o ise arkalarından bakıp bir daha gelmemeleri için duaya sarılıyordu.Gözlerini bir noktaya dikmiş,dünya ile irtibatını canlı bir organizmadan ibaret bırakmıştı.Ona yağmur damlaları da eşlik ediyordu.Kalbi için mavi senfoniler oluşturan damlalardı bunlar.Ona huzur veren soğuk damlalardı.Ve sonunun gelmesini istemediği bir kaç yağmur damlasıydı hepsi...