Öldürülebilen sevgi

• 4 Şubat 2010 Perşembe 10:29:09

Adam bunalımda idi
Ailevi sorunlar yaşıyordu
Görücü usulü ile evlenmiş olsa da sonradan çok sevdiği bir eşi Altı adet hepsi ayrı birer değer olan yavrusu vardı.
Son zamanlarda eşi değişmişti sanki
Tutarsız hareketleri ile adamı canından bezdirdi.
Bir hastalık geçirmişti. Belki de onun etkisi ile olmadık sorunlarla beyini iyice bezdirdi.
Adam kaçıp gitmeyi denedi ama geride bir sürü sorunlar ve sorumluluklar vardı. ALLAH korkusu her şeye galip geldi ve sabrı seçti.
Bu arada adam bir arkadaş edindi ve günler ilerledikçe onunla önce senli benli, sonrada sırdaş gibi her şeyini paylaşmaya başladı.
Arkadaşı da kader kurbanı idi. Bunu sonradan fark etti. O da sevdiğini kaybetmiş iki yavrusu ile kalakalmıştı. Adam arkadaşı ile ilgili her şeyi öğrenmek, her şeyini onunla paylaşmak, onunla nefes almak istiyordu.Bu merakı onun adını ( Meraklı taze’ ye çıkarmıştı )
Bir sohbet sırasında konu şiirden açıldı. Adam ben de şiir yazarım deyince bir site adresi verdi arkadaşı ve orada yaz dedi. Bu şekilde devam ederken tek taraflı bir sevgi meydana geldi.
Adam bu sevginin yavaş yavaş hissedilmesini arzu ediyordu ve bunu bir şiir ile duyurmaya çalıştı. Ama aldığı tepki o kadar şiddetli idi ki neredeyse onu kaybedecek duruma geldi. Bin bir özür ile yeniden yıkılan köprüler kuruldu ama ilk yara alınmıştı.
Kaybetme korkusu adamı her ne kadar bağlıyor ise de sevgisi de her geçen gün büyüyordu. Artık ona dostum diyordu. Başka bir şey gelmiyordu elinden. Arkadaşının gönlü kapalı idi çünkü.
Ama bir ara arkadaşının bir başkasına ilgi duyduğuna şahit oldu. Bir ümit ışığı yanmıştı. Demek ki arkadaşının gönlü kapalı değildi. Onunla ilgilenmesinden hiç rahatsız olmadı. Hatta sevindi. Onunla bile olsa yeter ki mutlu olsun idi derdi. Hem kendisi de bu karşılıksız sevdadan kurtulacak rahat edecekti.
Bir ara sordu arkadaşına. Evlenmek istermisin diye. Aldığı cevap tam istediği cevaptı. Şöyle diyordu cevaben. Candan seven biri olsa inan arkama bile bakmam diyordu. O da onu canından daha çok seviyordu ve bu cevap ona ilaç gibi idi.
Ancak bir sorun vardı onun için. Adam evli ve arkadaşı bu tip ilişkiye asla müsamaha etmezdi. Üstelik arkadaşının verdiği moral ve telkinler ile ailevi sorunlarını da aşmaya başlamıştı. Adam yinede sevgisini ön plana çıkardı ve şiirlerle veya hareketleri ile bunu hissettirmeye başladı.
Arkadaşı sanki duvar oldu ve ne bir ses ne bir tepki verdi. Eskiden her şiirine yorum yapar teşvik ederdi. Yorumları bile kesti. Yani yok saydı. Adam bu tutumu önce acaba kabul edecek mi diye bekledi ama sonunda anladı. Arkadaşı bu konuda rahatsızdı ve bunları duymak istemiyordu.
Bu erdemli hareket adama bir ders olarak yetti ve anladı ki bu işin sonu gelmeyecekti. Şapkayı önüne koydu ve düşünmeye başladı.Bu işe neden başlamıştı ? . Bu sevgi nereden doğmuştu ? peki arkadaşı karşılık verebilecek durumda mı ? verse bu iş ikisine birden mutluluk getirir mi ? Soruların cevapları ya olumsuz yada cevapsızdı. Yani yapılan bu iş yanlıştı. Sadece neden sevdiğini yarım yamalak cevaplayabildi. Eşinde bulamadığı her şey onda vardı. Anladı ki onu mutlu olabilme adına sevmişti. Hesabını yaptı ve arkadaşına hak verdi. Şimdi özür dilemek için fırsat kolluyor ama özür dilemeye de yüz gerek, onun da bilincinde.
Daha önce ona birkaç kez demişti , senin için can feda diye. Şimdi yine onun için can feda diyebiliyor ama yanlıştan tamamen koparak ve sadece sevgili arkadaşı olarak.
Beklentisi arkadaşının bunu fark etmesi ve sessizce onu affetmesi.
Bazen konuşarak halledilmeyenlerin sessizlikle halledildiği gerçeğini kabul ederek adam sessiz kalmaya , sessizce özrünün kabul edilmesini beklemeye başladı ve o defteri tamamen kapattı.
Çünkü yaşaması için öldürmesi gerekiyordu. Bu sevda ölmeliydi ve öldü. Kolay olmasa bile;
öldü
Öldüüüüüüüüüüüüüü
Öldüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüü
Adam rahatlamıştı ve dudaklarından sadece şu kelimeler dökülüyordu.
Affet dostum,
Affet