KELEBEKLERİN MELEKLERİ

• 18 Ağustos 2007 Cumartesi 22:53:29

Hatırlayalım ya da hatırlamayalım, her birimizin kalbinin bir yerin de, bir öğretmenin sapladığı bir kıymık saklıdır, taa derinlerde….. can okşayan bir kıymık da olabilir bu, canlar yakan da… Aramızda, bazılarının belki de yok öğretmenleri hayatta…. Yoklar olduk hafızalarımızı ve onların hepsi hatıralarda, tanlı anılarda…. Kimimizin kulağına çınladı, şimdi öğretmenimizin gür sesi, kimimizin yumuşak elleri geldi aklımıza ve kimimizin de o saf, duru gülüşleri, bakışları, içimizi ısıtan….

Her birimiz, hafif ve incinebilir bir kelebek gibiyiz öğretmenlerimizin elinde…. Onlar çıkartırlar gibi kozalarımızdan…… Kanatlarımızı, onların nezaretinde ve onların nezaketiyle açarız usul usul ….. Bazen bir çiğ tanesidir öğretmen, gülün üstüne düşen ve usulca açılırken, tazeleyip, besleyen …. En çok incinebilir olduğumuz devlerde yenileyen….
Onlar çıkartırlar bizi zirvelere ve onlar sahip olduğumuz her şeyde çok fazla emeği olan melekler bence….
Öğretmen, hangi tür çiçeklerin nerede yetişeceğini öğretirken, aynı zamanda, nasıl koklanacağını da öğretir bizlere …. Bir polendir öğretmen, en nadide çiçeğin özü olan, baldır öğretmen….
Temelini atar ilköğretimde, sonra sağlamlaştırır lisede ve son rötuşlarını atar üniversitede… Ve nice dahiler yetiştirir gelecek nesillere… Ne artçılarla, ne de yüksek şiddetli depremlerde yıkılacak hatta sarsılacak bir nesil? Asla !!!
Hayatımın dönüm noktasındayım ve bana ışık tutmanız için karşınızdayım. Ben bir kara tahtayım, üzerime yazacaklarınız ömür boyu taşıyacağım bir imza… Sizler dağıtacaksınız, başımın üstündeki kara bulutları ve binlerce cevap bekleyen soruları ….

Hisseden bir kalbe , deri bir vicdana sahip olan bir denge insandır öğretmen….
Öğrenciyle; hayat, ders ve yaşam arasındaki dengeleri düzenler öğretmen…. Öğrenciyle; güzelin, estetiğin ve sanatın arasındaki kopukluğu kapayarak, formüle edilmeye çalışılan beyinlere; hissetme, tatma, düşünme ve başarma gibi eylemleri yükleyecek olun ruhtur öğretmen….

Biz öğrenciler; bir hamur gibiyiz onların ellerinde…. Hamuru bir kenara bıraksınlar, ekşiyip taşacak, ziyan olacak; sevgisini de katıp pişirse o leziz ekmeği herkese sunacak… Doyuracak aç beyinleri, yitik gönülleri…

Zaman geçtikçe, daha da fazla ihtiyaç duyulan, özellik de günümüz toplumunda değerleri, daha iyi anlaşılması ve hissedilmesi gereken bir değer bir cevherdir öğretmen…

Onlar, nasıl bir sanatkar olarak, o çile ve ıstırabın yanında, istikbalin kazandıracağı hali, sanat eserlerini temasa etmekten zevk alıyorsa, bizler de öğrenci olarak, bu sıralarda aynı çile ve ıstırabın yanında haz ve lezzeti almakla kendimizi bahtiyar hissediyoruz…

Ve bizler….
Şekil almayı bekleyen kaya, pişirilmeyi bekleyen, hamur, çıkartılmayı bekleyen maden, şekillenmeyi bekleyen kumaş ve derilmeyi bekleyen güller olarak, bu istikbalin göklerinde, sönmez, ebedi güneş olarak varız…

Meleklerim !

Çekmeyin ellerinizi ellerimin üstünden !
Tutun kanatlarımdan, uçurum beni göklere, bilginin derinliklerine !!!