K O P U Ş...
Koparıp attığım bir sayfa her günüm.Karalayıp, çizip, beğenmeyip yırttığım.
Anlamadığım , anlayamadığım, hiç yaşamak istemediğim her gün...
Oysa bambaşka olabilirdi,
ama olmak ve görünmek arasında ki ince çizgiye asılıp kaldı ve yaşamak için nefes alamıyor hayallerim..
Ana hatları sabunla çizilerek dikime hazırlanan bir kumaş gibiyim, öylesine bir kalıbın içerisindeyim, sorgulamıyorum, çabalamıyorum, teğellerken iğneler batırıyorlar zamanla alışıyorum, ve hiç bir şey hissetmiyorum..
Ama buzları eritecektim ben, kendim eridim. Seni sevecektim, kendimi yedim. Yollarda yürüyecektim, hiç basılmamış yollarda, basılsa bile anlamsız bulunmuş yollarda, onlara anlam katacaktım ben, onlara değer verecektim. Seni sevecektim, çok sevecektim, hep sevecektim..
Neye yarar ki sen anlamsız olmayı seçtin!..
Şimdi kendimi okumak dünya da kesinlikle var olmayan bir dilde yazılmış, bir satırcık yazıyı okumaya çalışmak, çaresizlik ve imkansızlık içinde çıldırmak gibi..
Ve
bütün tozları kaldı bana hayatın, bütün mikropları, herkesin köşe bucak kaçtığı , benimse sığınacak hiç bir yerimin olmadığı, dünyanın en ıssız şehrinde..
Koşuyorum yorgun ve çelimsiz bacaklarımla yakalamak içinkendimi,
kaçıyorum güçlü ve atik bacaklarımla yakalanmamak için kendime...
...........VANDİ ’ 07 ...........
YORUMLAR
UMUDUNU KAYBEDENIN KAYBEDECEK BAŞKA ŞEYİ YOKTUR CENEBI ALLAH YENI UMUTLAR VERİYO YETERKİ İSTEMESİNİ BİLELİM GÜZEL BİR PAYLAŞIM
SEVGİLERLE
"Seni sevecektim, çok sevecektim, hep sevecektim..
Neye yarar ki sen anlamsız olmayı seçtin!.."
ne kadar çabalasak da ; günlük hayatta anlamını bulamadığımız bir sürü olayla karşılaşıyoruz...bi çok şeyi de içimize atıyoruz..aslında içimizde yangınlar yanıyor,fırtınalar kopuyor ama bunları paylaşabilecek birileri olmuyor çevremizde...
hem kimle paylaşabiliriz,ne kadar güvenebilriz gibi yığınlar kuşku oluyor derinlerde bir yerde...işte herşey birikiyor ve paylaşamamanın sıkıntısı bizi çok daha farklı bi hale getiriyor....
vandi....dost .... çok güzeldi....