Aylardan Şubat dışarıda lapa lapa kar yağıyor.

Hava çok soğuk.Ben ise penceremden dışarısını seyrediyorum.Elimde bir fican sıcak çay ve radyomda çalan müzük beni anılara hayallere götürdü.Kar nekadar da güzel yağıyor.İçimi garip bir hüzün kapladı.Günler,aylar,yıllar nekadar da çabuk geçiyor.Bu gün tam bir yıl oldu benden gideli.İlk zamanlar çok zorlanmıştım yokluğuna.Sanki herşey garipti dünya durmuştu.Ben ise nefes bile alamıyordum.Ama günler geçtikçe bu acıyla yaşamayı öğrendim.Savaşarak mücadele ederek.Hayat herşeye rağmen yaşamaya değer yinede.Kabullendim ama sen birde bana sor nasıl diye.İşte onu sana anlatsamda anlamazsın.Çok zor hemde çok zor oldu ama oldu işte.Birlikte geçen günler,geceler,aylar,yıllar çok güzeldi.Birlikte hem mutlu sevinçli hemde hüzünlü üzüntülü günler geçirdik.Herşey değişti birtek sevgimiz değişmedi.Herşeye alıştık ikimizde.Dünya dönüyor durmadan zaman akıp gidiyor.Şimdi nerelerdesi ne yapıyorsun.Uzun zaman oldu senden bir haber alamadım.En son senden aldığım mektupta biraz rahatsız olduğunu önemli bir şey olmadığını yazmıştın.Şimdi nasılsın.Sensiz günler geçmiyor ve seni hala çok seviyorum diye yazmışsın.Sonunda da bekle beni gelicem demişsin.Belki gelecek belkide gelmeyeceksin.Ama ben yinede bekleyeceğim seni.Ölene kadar seni sevicem demişsin.Bende öldükten sonra sonra bile seni sevicem diyorum.Aramıza mesafeler dağlar yollar girdi.Birtek sevgimiz kaldı geride.İki büyük sevgi.Sen gidince hiçbirşey eskisi gibi olmadı.Çünkü sen yoktun.Ama ben yinede sanki sen varmışsın gibi yaşamaya devam ettim.Biliyorum bir gece ansızın kapım çalıp karşıma çıkacak bana geleceksin.

İşte ozaman ben yeniden doğacağım.
Bu defa sana sımsıkı sarılıp benden gitmene izin vermeyeceğim.

E.KILIÇ 03/02/2010