İlk

• 2 Şubat 2010 Salı 15:24:58

İlk kez reddetmesi muhtemel birine, umduğum cevabı bir ‘’belki’’ ye bırakarak açtım içimdekileri.Kısa, öz ve sancısızdı, bir o kadar da acemi…
Kaçışım olabileceği ihtimali mi, yoksa tutunmaya çalıştığım zayıf bir dal mı, anlayacağım gün bugün değil. Kafamda çok mu büyüttüm, yoksa yine o büyük hatayı mı yineliyorum; birisini hiç olmadığı bir kişiymiş gibi mi tasvirliyorum içimde? Dur denmesi lazım kendime, içimeki en büyük otoriteden; ama orada ses geçirebilecek bir otorite olsa emretmez miydi ki zaten?
Dürtülerim yanılmaya aç, bu kadar haklı olmak fazla, bu kadar öngörmek fazla artık… Tepetaklak olmak benim de hakkım. Sonunu bilmediğim bir maceraya atılma heyecanını da yaşamalıyım. Evet gelmeyecek cevap ve cevapsızlıkla kırdığım bir kalbin ahını belkide böyle yaşamalıyım, her sessizliğin sonu fırtına, her suskunluk sonunda yangın çıkmak zorunda mı bana? Durulmak istiyorum, arınmak, yepyeni bir dünyaya yelken açmak…