sen,ben,insanlar

• 1 Şubat 2010 Pazartesi 20:15:09

kalabalığın içinde kayboluyorum
bir an,saatlerce,günlerce
gölge gibi herkes,kafamın içinde uğuldayan sesleriyle aklımı yitirmeme sebep olan
bencil insanlar,ne yaparsan yap seni yok saymaya,defalarca kırdığı kalbine rağmen ağzından çıkan tek kelimeyi bekleyip
seni vurmaya hazır olan
insanlar yapay,
istediğinde her hale dönüştürebilirsin
eğer yoksa iki yüzün onlardan değilsin
hatta kötüsün en kötü
anlayamıyorum
çıkar mı,bilinçli mi,doğrumu yanlış mı,yakın mı uzak mı,gerçek mi yalan mı
bir köpek gibi
sadece doyurduğun sürece sadık
bir gün eksik kalırsan işte o zaman kaçıp gider elinden
sonra acıkırsa gelir belki oda yolunu ezberine yazmışsa eğer.
sadakat
artık kimsenin gözünde göremediğim ve göremeyeceğim
yerini sahteliğe,hainliğe,bencilliğe,çıkara bırakmış yalan gözler etrafımda
karşımda bana inat mutluluk kareleri
fotoğraf,fotoğraf önüme düşen
olmayan yada gerçekten var olan mutluluklara mutluluk katar gibi
ve ben dertlerini üstlenip mutluluğu kucak kucak dağıtır gibi bi köşede sessiz,içine akan yaşlarla acısını çeker gibi
uykudan uyanan bebeğin annesini beklemesi gibi haykırışlarla bekliyorum annem,babam,kardeşim,sevgilim
hangisi dertlenir derdimi
hiçbiri
varsan vardır hepsi mutluysan doldurabiliyosan içini.
ortada dönen bi sigara gibisin herkes bi duman alır,tükendikçe sen son dumanında,son sabrında yandığında dudağı fırlatıp atılırsın.küllerin birleşmicek kadar ufak ve savruk.
sen yakılıp tükendiğinle onlar her dumanda rahatladıklarıyla kalırlar.
defalarca kırıp tazelediğim kalemler,yeni bir sayfa açsın diye,tüm gözyaşı dolu heceler tekrar tekrar silinsin diye,yakıp geçtiklerim sırf sevilsin diye,kırılmasın diye,her darbeye rağmen yıkılmayan sadakatim beni ben yapan,kaybolmasın diye,
kırıp kırıp tazelediğim kalemim
yine bi kuytuda,yine içime dolan gözyaşlarıyla,yalnızlığımla doldurduğum sayfalar
yine yeniden doldurdunuz yüreğini kederle...