Canım ilk buluşmamızı hatırlıyormusun , bir pazar günü seni otobüs durağında beklettiğim için üşütimüştün biraz , o sinirli halinle bile bana aşkla bakıyordun.Daha sonra kalacağımız mekana gidip o gün bitmemesi için hiç uyumamıştık uykusuz pazartesi sabahını elele karşılamıştık.Daha sonraki pazar günlerinde aynı yerde buluşup duygularımıza yenik düşmüştük.Seninle beraberken kavga etmeyi özlüyordum , seninle beraber zamanı dururduk.Hatırlıyorumda seninle aşktan sevgiden bahsetmezdik sadece bakışlarımız yeterdi herşey anlatmaya.Seninle beraberken çok rahat hisserdim kendimi sanki diğer bir yarımla oturmuşum yalnız vakit geçiyorum gibi.Bir nefes gibi geçiryordu aslında buluşmalarımız biz farkında değildik belkide..Benden uzaklaştığında sadece senin varlığından olmadım uykularımdan ve sevebilme yeteneğimden de oldum.O kadar uzun zaman olmasına rağmen pazar günleri evden çıkmıyorum seninle olduğum gibi vakit geçiriyorum belkide alışkanlık bu, ama şunu biliyorumki senden sonra pazar günlerini sevemedim.cumartesi geceleri ölüme yatıyorum.Ben pazarları değil seni sevdim...