DEĞMEZMİŞ

• 29 Ocak 2010 Cuma 17:09:06

Hasret türküsü sarmış bu gece benliğimi.Gelişin hazinliğe son vermekti belki de.Yalan hayatta bilinmeze sürüklenmekti.Bazı zamanlarda saklı yaralarım vardı benim.Tuttuğun ellerimde yeşertmekti dallarımı ve hayata bağlanmaktı toprakta tomurcuk misali.Benim oysalarım vardı sıkılgandı,gevezeydi.Çoğu zaman devrik cümle olmuştum aşıkların mısralarında.Çoğu zaman suskundum tıpkı sessiz gemi şiirindeki kalkmayan eller,var olmayan çehreler gibi.Kimi zaman yağmur damlası...Bazen kar tanesi…Bazen de gece karanlığı…Ama senden sonra ben hiç gündüz olmak istemedim çünkü bir insanın gündüzünde iki tane güneşi olamazdı.Şimdi iniltilerim başlıyor korkma bunlar sana olan hasret taşkınlığının fersah fersah derinlere ilerleyişidir.Garip gönlüm gel hadi gidiyoruz çünkü birazdan sabah olacak ve güneş doğacak..