KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 799 Okunma
- 2 Yorum
- 0 Beğeni
Ay Işığına Tutunan Aşka
“git sevgilim çünkü ben de gideceğim bu aşktan. Terk edilen olma! Sırtından vurulan, sevgilinin arkasından ağlayan sen olma! Korkma, herkese ben terk ettim derim. Onu ben yarı yolda bıraktım derim. Bütün suçları üstlenirim, korkma…”
Bu gece sabaha kadar aya bakacağım. Sebebini sorma! Bilirsin, ayrılıkların tarihi olmaz, tanıkları olur. İşte bizim de tanığımız ay olacak. Çatıya çıkıp, ayaklarımı boşluğa bırakacağım ve hayatın, ölümle-yaşam arasındaki hafifliğini hissedeceğim. Belki diğer günlerde, sabaha kadar aynı duyguyla yoğururum kalbimi. Kim bilir?
Bu zamana kadar yaşadığım her saniyenin hesabını sormaya yeminliyim. Altımda toprak, üstümde siyah gökyüzü ve matem renginde bir ay ışığı var tamda karşımda. Ayaklarım rüzgârla sevişirken, hissediyorum kaybolan aşkımın eksikliğini. İçime çiviler çakılıyor gibi, sol yanımdan en ağır silahlarla vuruluyorum gibi… Öyle bir işkence bu çatı!
Ay ışığına tutunacaktım oysa. Sevgimi ve ömrümün kalan her saniyesini, ay ışığına gömecektim. Bu isteğimde olmayacak galiba, diğer isteklerim gibi bu da yarım kalacak. Olsun demenin geçici çare olduğu anlardayım sevgili! Yüküm ağır, omzum taşıyamıyor bu aşkın çaresizliğini. Üstelik sabah oluyor, ay ışığımda olmayacak birazdan…
Eriyorum. Sanki en kızgın lavlar yüreğimden geçiyor. Ne zormuş yokluğunda ay ışığına masallar anlatmak. Şimdi ölsem, en güzel ölüm olur herhalde. Belki de ölmek üzereyim. Belki bu yazıyı yazarken, belki de yazdıktan sonra öleceğim. Kim bilebilir ki… Ama sen seni çok sevdiğimi bil! Bu benim için yaşam kadar değerli…
Artık bilemiyorum sevgili… Umutla başlayan her sabahın ardından, sensiz yaralarıma hüzünler çöküyor. Kanıyorum, parçalanıyorum. Hayallerimi alıyorlar gibi, düşlerimi satıyorlar gibi… Ölüyorum sevgili, ne olur sil beni!
Silgi
Küçüktün sen
yazmayı bilmiyordun
ve yazdıklarımı
sandıklarımı da
hep siliyordun
Oysa ben
sana yazıyordum
hani okumayı
bilmeden
aşkını anlatan
bir küçüktüm oysa
Biliyor musun?
O silgiden artakalanları
atmadım
sakladım hepsini
silinmişte olsalar
hani
yazılmıştı bir kere
Küçüktün sen
o silgi kadar
küçüktüm ben de
Sonra
öyle bir sildin ki beni
artamadım geriye
yüreğinden…
EMRE ONBEY
YORUMLAR
"Hayallerimi alıyorlar gibi, düşlerimi satıyorlar gibi…
Ölüyorum sevgili, ne olur sil beni!"
Sil beni derken yamalı yüreğimiz, nerede sürgün bir bahar varsa oraya göçer aslında tahayyüllerimiz.
Hayat bir gönüle ateş düşürürken, ayışığına duyarlı bir aşk büyütürüz farketmeden göğsümüzün sol cebinde.
Antika mobilyalar gibi eski görülse de, bir o kadar değerlidir duygularımız ki, kan kırmızı bir kıvılcımla yanıveririz.
Muazzam bir duman yükselir sevgili gözlerini kıstığında... Sonra... Artamayız geriye o yürekten...
Zaman geçer gibi yaptıkça özleriz... Özledikçe ölmeyiz ama kalmayız da...
En kötüsü bu galiba...
Sevgili Emre, sen yazdıkça bükülüyor kelimeler, cümlelerinde ne hüzünler görüp geçirmekteyim.
Seni şair yapan bu dertler olsa bile, inadına umuda yürü her daim ve dert görmesin o güzel yüreğin.
Kutluyorum sevgilerimle.
