"Ah! O gözler yok mu? Deldi yüreğimi..."

"Gözler kalbin aynasıdır."

"Bir görsem gözlerini… Okurdum yüreğini."

"Gözlerinin derinliklerine bakmadan bir şey diyemem"
Ve daha bir sürü sözler...

Çok duydum ve çok duymuşsunuzdur bu sözleri. Hele de internet ortamında...

Gözler... Gözler... Gözler… Elası, karası, yeşili, mavisi, kahvesi; üzümü, zeytini, hurması, volkanı, denizi... Hatta eşeği… Hatta hatta yılanı, akrebi...

Gecenin derinliklerinde bu takıldı kafama. Hiç kimse ile de görüşmedim bu konuda oysa. Sanırım bu sözün doluluğu vardı zihnimde; yazılara döküldü birden.

Gözleri, bakışları şahit tutmaya yeminliyiz adeta kendimize. Neden insanlardaki bu güvensizlik? Anlayamıyorum. Yazılar okuyorum gazetelerde ya da dergilerde; bakışların büyüsü anlatılıyor.

Bir insanın karşı cinsini sevip sevmediği gözlerden belli oluyor(muş)... Bakışların şeklinden belli(imiş)... Bir bakışla o kişinin yalanları anlaşılıveriyor(muş). Hatta bir bakışla yürekler bile fethedilebiliyor(muş). Hiç sevmeyen bir yürek bile bir bakışa pes ediveriyor(muş).

Hatta hatta bu gözler; sahibince üretilen dostları, düşmanları, sevgilileri, doğruları, eğrileri, yalanları bile, mahareti ile hayalden gerçeğe dönüştürüp gösterebiliyor, bakabileni bu özellikleriyle büyülüyor(muş.)

Ey yüce rabbim! Sadece bana vermedin demek ki bu müthiş gözleri. Ben eksik kaldım doğanın böyle üstün nimetlerinden...

Yok yok… Sadece bana değil, Âşık Veysel’e de vermemiş. Köroğlu’nun babasına da... Adı bilinmedik nice âşıklara da…

Deseler ki bana; "Gözler bir enerji yayar, canlıları etkiler, güçlü bir iletişim aracı olur. Bilimselliği kanıtlandı.". “Tamam…” derim ve elbette kabul ederim.

Deseler ki bana; "Gözler bakışların merkezidir. Gözlerdeki bakışa dinen nazar denir ve dinde nazar da vardır. Canlıları da etkilediği bir gerçektir.". İnanırım ve elbette kabul ederim.

Oysa yüzyıllar ötesinden dalga dalga yayılan hurafelerden biri gözlere bakıp, aşkı, sevdayı anlamak; hatta yargılamak...

Neymiş? Aşk, sevgi, gerçek, yalan gözlerden belli olur...

Neymiş? Gözlerine bir bakar; kendisine âşık mı değil mi hemen anlar…

Konuşan robot mübarek gözler… Ya da teknolojinin son harikası… Ruhun aynası… Arzuların habercisi...

Değil hiç biri... Sen ruhumu oku benim… Ya körsem? Aşkım ne olacak? Sahi körlere aşk yasak... Sevmeye ya da sevgilerini göstermeye hakları yok onların demek ki…

Özüne gelelim sözün. Evet; gözler harika bir etkileme aracı. Bir de doğuştan iyi tiyatrocu isen, hatta gözlerinin rengi de muhteşemse, hatta bakışlarında da büyülü bir özellik varsa, hatta masken de çok güzelse; o gözlerle birilerini aldatabilirsin…

Nereye kadar?

İşte asıl öz burada…

Nereye kadar? Cevabı da hazır…

Nereye kadar?

"Yalancının mumu yatsıya kadar..."